جواد صارمی

امتیاز اعضا:

پدر

ارسال شده در تاریخ : 16 بهمن 1395 | شماره ثبت : H944640

این شعر تقدیم میشه به کسانی که سایه پدر بر سرشون نیست

منظومه ی ما را قمری بود که نیست

احساسِ مرا بال و پری بود که نیست

دیوار به دیوار دلم چرخیدم

در سینه ی دیوار، دری بود که نیست

متروکه ترین منزلِ دنیا، دل من بود

وقتی که در آن رهگذری بود که نیست

این راه که همراه ندارد، به که گویم

دل، خوش به همان همسفری بود که نیست

ویران شدم و تکیه به دیوار نکردم

زیرا که پناهم پدری بود که نیست

جواد صارمی