بسمه المهیمن
حاشا
هر چند نومیدی خود را سخت حاشا می کنم
اوضاع را با خشم و ناکامی تماشا می کنم
بر خاک خود می گریم و بر آب حسرت می برم
آه ضعیف خویش را با ناله سودا می کنم
این حجم از ناکارامدی و جهل و ناشایستگی
را من نمی دانم کجای مملکت جا می کنم
می دانم اینجا هیچ چیزی نیست اما باز هم
با باور اعجاز عشق این پا و آن پا می کنم
آه ای مسیحای وطن در جایی از شب بی گمان
انفاس قدسی تو را در خویش پیدا می کنم
مهدی در آن دم این زمین زخمی و آشفته را
در گام های نوبهار عشق احیا می کنم
در امتداد معجزه دریاچه های خشک را
با اهتمام و غیرت و عشق تو دریا می کنم
#مهدی_رستگاری
هفدهم دی سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
هفتم ژانویه ۲۰۲۴ میلادی
دفتر شعر روزگاران
۹۹۱
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 20 دی 1402 11:49
.مانا باشید و شاعر
مهدی رستگاری 22 دی 1402 22:46
درود و سپاس بزرگوار
محمود فتحی 22 دی 1402 04:07
سلام جناب رستگاری حاشا که امروز حقیقت گناه کبیره وجرم است وهمیشه هم بوده است
مهدی رستگاری 22 دی 1402 22:48
درود و عرض ارادت جناب فتحی. متاسفانه اعمال ما و نتیجه آن همیشه به خود ما باز میگردد