بسمه اللطیف
غروب طلایی
در این غروب طلایی به سوی خانه روانم
روانه ام که خودم را به ّدلبرم برسانم
نهاده حضرت خورشید سر به دامن دریا
که جلوه ای شود از اشتیاق و مهر نهانم
شکوفه کرده دوباره محبتت به درونم
هوای عشق تو اینک نشسته است به جانم
غم زمانه ندارم در آن زمان که کنارت
نشسته باشم و بوسه به گیسویت بنشانم
چو باز می رسم از راه در حوالی خانه
به عشق تو پرِ شور و نشاطم و هیجانم
در آستانه در باز در شعاع حضورت
شده است جذب وجودت به مهر روح و روانم
بیا کنار من اینک که من به خواهش نازت
به ناشکیبی خود مستعد جامه درانم
گذر نمود به مویت لبم به بوسه که باید
به گوش تو غزلی در بیان عشق بخوانم
#مهدی_رستگاری
چهاردهم بهمن سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
چهارم فوریه ۲۰۲۴ میلادی
دفتر شعر روزگاران
۱۰۰۴
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 16 بهمن 1402 13:11
درود و سلام موفق و مانا باشید
مهدی رستگاری 16 بهمن 1402 19:03
درود بر شما . لطف دارید
محمود فتحی 17 بهمن 1402 06:08
درود جناب رستگار آقامهدی
مهدی رستگاری 17 بهمن 1402 07:01
درود و سپاس جناب فتحی عزیز
یاسر قادری 17 بهمن 1402 06:33
درود جناب رستگاری
عالی
مهدی رستگاری 17 بهمن 1402 07:04
درود و سپاس جناب قادری. لطف دارید