با اشک هایت می توان دل را شناور کرد
یعنی غزل را پای چشمان تو باور کرد
احساس را هر شب میان خنده های تو
لبخند را هم می توان با بوسه ساغر کرد
از سینه ام سیل رباعی می زند بیرون
این سینه را کی می توان دور از کبوتر کرد
با آسمان آبی لبخندهایت نیز
یک عمر حتا می توان تدبیر بهتر کرد
موهای من از آبشار شانه ام سر ریز
دست تو را هم می توان چون شعر از بَر کرد
با سجده بر خاک قدمهایم " پرستش " کن
لیلای عشقی را که عمرش در غزل سر کرد
پرستش مددی
۱۳۹۶.۰۳.۲۲
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
محمد مولوی 21 تیر 1399 13:33