طبع قندت به آتشی برده
ماه رویت مرا به یک جلدی
تازه از غم گسستنی گشتم
شعر تو شد مرا به یک پندی
خواستم بر کنم ز حکمت ها
گل کند طبع من چو یک رندی
آفرین بر تو از غزل،ابحار
تلخ شد ساغرم ز یک تندی
آتشین شعر تو حسد دارد
کام من با تو شد پر از قندی
حرف این ماسه ها حواسم برد
ساحلت پر صدف چه لبخندی
حرفهایم حساب می دارد
هم نشین شو با غزل ز دل بندی
.
سیده مریم جعفری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
دادا بیلوردی 18 خرداد 1396 01:10
درود بر سیده خانم عزیز
بهره مند شدم از احساستان