بید مجنون تو و زلف پریشان درباد
دیده خون من واین دل حیران درباد
می نهی سربه سر شانه دل با گیسو
می کنی خانه اش ای دلشده ویران درباد
داشت امید به چشمان تو ازروزنخست
بشکستی دل او ازسرعصیان درباد
می برد ازهمگان دل زازل تابه ابد
می دهد زلف هرآئینه چو جولان درباد
رفتی ورفت همه هوش وحواس دل من
رفتی وچشم شدازهجرتو گریان درباد
بید مجنون منا وه چه تماشا دارد
رقص گیسوی طلایی تو عریان درباد
می شود امشبی ای خوبترین، من گردم
مست در دامن زیبای تو مهمان درباد
گرچه سرداست دل اما چه صفایی دارد
هرم آغوش تو محبوب زمستان درباد
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 3
فاطمه(مریم) باغ شیرین 29 بهمن 1396 12:19
فلسفه ی بید مجنون چیست؟
زندگی اگر منصفانه بود
بی شک
لیلی هم برای خودش بیدی داشت
درودبیکران استادگرامی
قلمتان مانا
سیدعلمدار ابوطالبی نژاد 29 بهمن 1396 15:45
درودخانم باغ شیرین گرامی
سپاسگزارم ازحضور واظهارلطف سرکارعالی
برقرارباشید
فاطمه(مریم) باغ شیرین 29 بهمن 1396 16:15
سپاس استادگرامی خوشحال میشم شعراموبخوانید ونقدکنید.