باز هم ستون خانه ای افتاد
مردی از نام و مقام، آزاد
بی درمان، بی دارو، جان داد
در کوچه ی فراموشی در ناآبادی های شهر
و در آن سامان، وزیران، باز هم از اجلاس شان شاد
و خبرها بر مَدارِ مُراد
باز هم اندوهی بی داد
در قهقهه ی بی امان باد
جان گداخته است.
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 21 تیر 1402 10:04
درود بر شما
قاسم لبیکی 21 تیر 1402 14:56
هزاران درود
بسیار زیبا و قابل تأمل
سپاس
بهاالدین داودپور 21 تیر 1402 18:13
درود برسراینده ی شعرهای ناب سروش پاینده باشید
محمد علی رضا پور 22 تیر 1402 09:38
سلام ها و درودها و سپاس ها یتان بزرگواران
فاطمه شایگان 24 تیر 1402 22:27