می رفتم هر چند بود
هر دو چشمم به سویت
بعد از گذشت سالها
بر نمی گشتم به کویت
می رفتم از دنیای تو
با هرآنچه بود در سینه
گرچه کردی بر من جفا
اما نداشتم از تو کینه
در این رویای تاریک
تو بودی کورسوی نور
زمانی با نامت می گشت
در دلِ تنگم بر پا شور
زمانی تو بودی دنیایم
در آسمان بودم به دنبالت
می جُستم چشمه ها را
تا نوشم از آب زلالت
اما تو هرگز نگشتی
برایم بیشتر از یک نام
نَنِشاندی عشقت بر من
تا بر بگیرم از تو کام
دیگر کرده ام باور
که تو برای من نیستی
در میان انبوه غریبان
ندانستم که تو کیستی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
علی معصومی 25 اردیبهشت 1399 19:31
درود و عرض ادب
ارجمند
نغمه هایت جاودان باد
◇◇◇◇◇
خسرو فیضی 27 اردیبهشت 1399 12:19
. درودها نثارتان باد
. استاد ارجمند و گراندیش کلک هنرمندتان زیبا
. سروده ای را رقم زده است
. موفق باشید
. @}