وقت رفتن ابر چشمم شوق بارانی گرفت
در درون قلب من خون جگر تندر گرفت
پلکهایم همچنان پرهای مرغان بسته شد
عالمی با گریه های چشم من بندر گرفت
سوختم آتش گرفتم خاک خاکستر شدم
این چه شیدایست جانان چون مرا در بر گرفت
گر چه رنج روزگاران شد شکیب روز و شب
خرمن صحرای دل را آتشی در بر گرفت
ساز نی همچون حدیث غصه هایم قصه زد
مصرع شعرم چنان از نا خوشی سر بر گرفت
گفتم و گاهی بگویم این نظر باز جهان
چرخ گردون زمان را سیل و طوفان برگرفت
این هدایا چون که از عمر عزیزم بسته شد
چون چراغی کوچک وسوزان عذابی بر گرفت
یاد آرم یک زمان خواب خوشی میدیده ام
سالیانی بس درازاست خواب جان را بر گرفت
محسن جوزچی ۱۰/۲/۱۳۹۸
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 31 فروردین 1400 20:38
!درود
کاظم قادری 31 فروردین 1400 23:07
سلام وبسیار درودتان باد زیبابود استاد
محسن جوزچی 31 فروردین 1400 23:35
درود بر شما از لطف شما به بنده حقیر سپاس بیکران دارم
محسن جوزچی 07 اردیبهشت 1400 03:20
جناب قادری درود بر شما ،من کوچک شما هستم ،استادی برازنده جنابعالی است
علی مزینانی عسکری 01 اردیبهشت 1400 00:29
سلام و عرض ادب
غمگین اما زیبا سروده اید
دستمریزاد جناب جوزچی
محسن جوزچی 07 اردیبهشت 1400 03:21
جناب قادری درود بر شما ،من کوچک شما هستم ،استادی برازنده جنابعالی است
محسن جوزچی 07 اردیبهشت 1400 03:22
جناب مزینانی گرامی ،درود ،از مهر شما سپاسگذارم
محسن جوزچی 01 اردیبهشت 1400 00:52
درود بر شما ،از لطف همیشگی شما بزرگوار ،کمال سپاس دارم
کاویان هایل مقدم 01 اردیبهشت 1400 10:07
منصور آفرید 01 اردیبهشت 1400 12:05
درود بر شما
زیباست
روناک غریب لکی 01 اردیبهشت 1400 23:44
درود بر شما گرامی بسیار زیباست
محسن جوزچی 07 اردیبهشت 1400 03:19
روناک بانو ،سپاس از نظرهای شما