- شاعران
- عباس جوخواست
- دفتر شعر شاعری نشسته در غروب
- شعر بازیچه | عباس جوخواست | شعر ایران
آخرین اشعار
دفاتر شعر
معرفی کنید
-
لینک به آخرین اشعار :
لینک به دفاتر شعر:
لینک به پروفایل :
بازیچه
ارسال شده در تاریخ : 20 امرداد 1399
| شماره ثبت : H9412040
اینجا صدا به گوش خلایق نمی رسد
اینجــــا دلی به داغ شقایق نمی رسد
اینجا کــــــــلام شده بازیچه ی عـوام
اینجا کسی به داد حقـــــایق نمی رسد
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
کاربرانی که این شعر را خواندند
امیر عاجلو (21 /05/ 1399) | مسعود مدهوش (21 /05/ 1399) | محمد مولوی (21 /05/ 1399) | محمد علی رضا پور (21 /05/ 1399) |
بازدید ویژه
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
قاسم پیرنظر
در14 /02/ 1318 -
salman mohabbati
در14 /02/ 1394 -
امیرحسین دایمی پویا
در14 /02/ 1378 -
احسان بابادی
در14 /02/ 1383 -
سینا پیغامی
در14 /02/ 1388 -
شهریار جعفری منصور
در14 /02/ 1348
نظر 4
امیر عاجلو 21 امرداد 1399 11:52
درود بر شما
مسعود مدهوش 21 امرداد 1399 12:56
درود بر دوست ادیبم،جناب جو خواست عزیز
بسیار زیبا دوبیتی خواندم و لذت بردم
محمد علی رضا پور 21 امرداد 1399 15:02
سلام و درود
زیباست
وزن قسمت کلام را دریابید
محمد علی رضا پور 21 امرداد 1399 15:02
#شعر_سبز / #چندآهنگ
به نام
"شکّیّات، مشکوک اند"
هر صبح با صدای تو بیدار می شوم
با خنده های ناب تو
شیرین ترین غزل ها را
خریدار می شوم
قاصدک ها اگرچه بسیارند
می شود مستقیم از تو شنید
می شود دید و می شود بوسید
می توان با تمام جان خندید
آفتابگردان باید بود
به سوی آفتابی ترین مهر
ابرِ کوچنده در عشق
به پای مهربان ترین باران
آن گاه، راحت
آن وقت، پر طراوت
می شود بوسه شد وصال تو را
تو را
بله، خودِ تو را
شکّیّات، مشکوک اند
شطحیّات، گنگ و بی زبان
و از این واژه های نارس، دل می گیرد
و آهسته آهسته می میرد
زندگی، زندگانی
نصیب دلِ زنده است
باید ابر باران زا باشی
باید غنچه باشی و بشکفی با نگاهش
باید بشکافی مِه را
مگر می شود مهر، مهربان نباشد؟!
و باران، مهرباران؟!
شکّیّات، مشکوک اند
مفلوک اند
و در نگاه پاکان، پوک اند
نور، تاریک نیست
نور، اثبات می خواهد چه کار؟!
هر صبح با صدای تو بیدار می شوم
ای سراسر سُرور!
ای بی کران حضور!
ای اولین و آخرین حقیقت غزل!
ای نور!
لبّیک
سلامٌ علیک.
توضیحات
چندآهنگ یا سبز، گونه ای از شعر است که در آن، به جای یک وزن خاص (مثل شعر سنتی) ویا یک وزن کوتاه و بلندشونده و حداکثر کمی مُنعَطِف(مثل شعر نیمایی)،
چند وزن مختلف به کار می رود و بر این اساس هم می توان کلمات و عباراتی را که در وزن اصلی نمی گنجند، در آن گنجانید و هم می توان فضاهای عاطفی مختلفی را با تغییر وزن ایجاد کرد.
چندآهنگ یا شعر سبز، گونه هایی دارد و بطور کلی در میان شعر سنتی و همچنین در میان شعر سنتی و نو و همچنین در میان شعر نو به کار می رود و در گونه ی اخیر، چندآهنگ تر و منعطف تر از شعر نیمایی و موزون تر، قافیه گزین تر،
قاعده مند تر و در یک کلمه، زیباتر از شعر سپید است.
#محمدعلی_رضاپور (مهدی)