آریا پورفریاد شاعر اهوازی

دکتر "یونس شفیعی" با نام هنری "آریا پورفریاد شهرویی" شاعر، نویسنده، پژوهشگر و روزنامه‌نگار خوزستانی، زاده‌ی یکم مهر ماه ۱۳۵۸ خورشیدی، در اهواز و اکنون ساکن کرج است.
ایشان کارشناسی ارشد ادبیات، کارشناسی و ارشد مردم شناسی (افتخاری) و دکترای ادبیات دارند و هم‌اکنون مدیر مسئول و سردبیر ماهنامه‌ی ادبی - فرهنگی سخن می‌باشد.

▪کتاب‌شناسی:
- و حتا خطی بر خاکستر ققنوس - نشر شاملو
- جنبش نخ‌ها - نشر آیات
- چلیپای آبان - نشر آیات
- خویش انداز خویش - نشر آیات
- خمیازه‌ی گندم - نشر آیات
- گریبان گیر کرده به گور - نشر آبنوش
- هذیان نگاه - نشر آبنوش
- رساله پایدار(جستارهایی در جهان معنا) - نشر آبنوش
- گزیده سروده های سریا داودی حموله (به انتخاب و نقد آریا پورفریاد شهرویی) - نشر آبنوش
- سخن از ماه و مه: گزیده سروده زن امروز (جلد یک) - نشر خوزان
- در سایه در نیست (گزیده سروده یازده دفتر از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۹) - نشر اندیشه عصر
- فلسفه و فلسفه مشا چیست؟ (درسگفتارهای بنیادین مکتب فلسفی پرهون در آموزش‌های کاربردی) - نشر کاکتوس
و...

▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
گریبان تو / گیسوی باد می‌نویسد
به دکمه‌های پریده رنگ پریده
و خروش زبان‌شناسی تنت
آواز ماه را
به هندسه‌ی تازیانه‌های / جهان درون / یک دو سه
زخم‌های گل بانو
و کارگاه بلدرچین هلدرچین را
کتاب مرگ می‌شناسد
بنویس هایدگر تابش تاریخ را / که سروده را
سنگ گوری نیست.

(۲)
نوشته‌های سنگ را / خط بزنید!
بدرید و بسوزانید / تن او را / آدمی که
سنگ بدوش است / سنگ را / خط می‌زند
یک سطر سروده و بسرایید در
پیشگاه فانوس سُراینده
که بامداد را خط می‌دهد
سپس درستی را / پرواز دهید
بانگِ آرام بودن
زِسکوی پریدن رشد می‌کند
و چشمان او
بازتاب دُرفش شکسته‌ی / پرنده‌ای است که
تنفس را / می‌برد با خود
در اندیشه‌ی سختی مرگ.

(۳)
وقتی وقت / وقت وقتی دارد
و هنوز / در هنوزها هنوز باید
چه خواندنی دارد به گریبان سپیدها و پای در
هیس هیییییییییییس!
روبه رو / خیمه به خیمه
مگر باران بی‌ابر
داریم نداریم داریم!
که پرانتزی تاخته در سروده
فاخته‌های لاک مهر
کبوتر باز شد / باز همسایه!.

(۴)
این بار باید بار را بار
نخوابم بارها بار دارد
بابا بی‌بار بابا
بارندگی پشت بام نیست
تشتی که چکه‌ها را
هی چرتکه می‌شنود
ره بر جمهوری آب‌هاست
و گرگی که تو را / و برد
به تنهایی در را / در چریدن / دارد گوسپند و برم
بیا گرگ باشیم گرگ بیا!
فلاخن‌های تاریخ مرز
یورش پاهای پتی
دشنام‌های تر و کمی کنسرو
سرباز پاشویه!
پا شو پا / فتیله را بنگر
چرا در شاهنامه / زبان دری دردارد در
نه دردهای دروازه
و هی نفت می‌شود پرچم
به های های
گریه گریز گونه به گوزن‌های / پا به زا به پا
گریز از به تا
و تاریخ زبان ندارد به دارد
زبان زنبور زنانگی.

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)