حـــالا که در محاصره هستم تمــام کن تا جـــان مانده در خطــرم را ببخشمت از دور دست مینگــری چـــون عــقابها نــزدیکــتر بیـــا جگـــرم را ببخشمت پیـش از وقوع حـــادثه تسـلیم میشوم حـــالا که مرزهای...

همیشه نمی توان با امواج سلفی گرفت گاه با کوسه ها هم قدمند.

چشم های وحشیِ تو با سکوت خود گرد من دیوار می سازد و من می گریزم تا رقص طوفان های دریا را بسانِ کبوتری وحشی زیر پر بگیرم ✍رجبعلی باقری #سپکو_وحشی...

وقتی صلح متعادل در سایه ها کشت می شود و امنیت در سکوت عنکبوت ها دل دل می زند تنها لبخندی که هیچ دلیلی برای آن یافت نمی شود سادگی ست، _ در نهایت _ ارتفاع باورها تاریخ سقوط زخم ها را رقم می زند....

حوای ِ من در پی ِ وسوسه ی سیب ِ سرخ ات ، هنوز بر زمین ِ گرد ، می گردم تو را از کدام بیابان ِ دور ، از کدام دره از پاییز ِ کدام کوچه رانده اند نزدیک ِ کدام آسمان بایستم ... کدام ستاره ... که عشق ِ نی...

از سَره عشق تو, شُهره این شهر شدیم ........................................................... سهم ما آوازه شدن بود,وصالت با دگری

_ تراوش _ بوسه هایت با لطافتی برکه وار سرسخت ترین برهوت ها را سیراب کرده، سر تا پا با گل های خودلقاح وُ زودبارورِ عشق و امید آذین می بندد....

برقصا و پریشان کن دوباره گیسوانت را ، که با هر تارِ زلفت ، قلبِ گندم زار می لرزد ...!!! #پرنیا_آرام

لحظه ای دیدَمت, تو چه بودی که عمریست, در همان یک لحظه ام

چرا من ؟! چرا دم خر دراز است چرا در گنجه باز است چرا مادر بزرگا قصه نمی گویند چرا شاعران شعر محشر نمی گویند چرا در تابستان درختان از بی آبی می میرند چرا در زمستان آب درختان را خفه می کند چرا این ...

خسته تر از هستی خود را انداختم در اقیانوس نیستی دریغ نیستی رنگ هستی گرفت

صدای سگ میاد از تو خرابه نمیداند که عشقم خوابه خوابه خدایا عشق من بیدار نگردد زخواب خوش به او آزار نگردد روم در پیش سگ با تکه ای نان دهم بر او بگویم بخور حیوان ولی کمتر صدا کن یار خوابه برو تو ...

*آفریدگارم* به هر کُجا مینگرم ز کُره خاکی تا آسمان آبی به دریاهای خروشان, به خورشیدِ درخشان به جنگل هایِ فراوان, به ماهِ تابان به سرسبزی درختان, به ستاره های یک کهکشان به زیباییِ مرواریدها, به بال ...

اینکه تو را دوست دارم نه دست من است نه دست تو، سرنوشت من است،

عاشقتم کُفر نباشد به اندازه عشقِ خالق به مَخلوقَش عاشقتم.. و چه عشقِ شاعرانه ای شَود اگر مَخلوق هم به اندازه خالق عاشق باشد.. *میلادکاویانی*...

حتی گاهی آدم عضوی از تنِ خود را بیشتر از همه ی دیگرش دوست دارد، و من دست هایم را همان که می اورد سرت را میچسباند به رویِ سینه ام...

دلم به کدامین نظاره خوش باشد خیال خاطره ام در مسیر خوش باشد نبوده حال و هوایی به سوی خوشبختی همین که میگذرد روزگار خوش باشد گذشته ها شده همچون فروغ خوشبختی گواه این همه از یادگار خوش باشد...

سلام معشوقه زیبا, سلام معبود رویاها سلام ای همدم بی من, سلام ای دختر تنها منم آن عشق دیرینت کجایی عشق کم نوری، هنوزم عشقتم زوری و یا عاشق شدی بازهم از اون عشقهای مجبوری به دور از رسم آیینت شنیدم م...

این بازیه چرخ و فلکه یکروزپایینی ویکروز بالا خوشا آنان که در بازی هم در پایین و هم بالا صد شکر گویند خدا را

هم دلم برایِ تو تنگ است، هم خودم، آن خودم که با تو رفته است