قمقمه‌های جنگ
بی‌نفس افتاده‌اند!
این همه جانماز آب نکشید
عطش، زمین گیرمان کرده است...!

«دو عاشقانه»
(۱)
ای ایزدبانوی فصل‌ها!
ای هم‌نشین واژه‌های سردم!
لباس‌های گرمت را بردار
قرار است امشب
حوالی دغدغه‌هایم
وارد خوابم شوی...!
(۲)
کوتاه می‌نویسم
مثل آخرین نفس‌های تو
دلم تنگ است رفیق...!
...

« شش عاشقانه‌ی کوتاه»
(۱)
خورشید
به چشمانت می‌نشیند
وقتی دستانت بند شعر است...!

(۲)
خوشه‌خوشه
فرو می‌چکد آفت
در تن عریان گندمزار!
شرم نمی‌کند مترسک
که بیهوده ایستاده است...؟!
(۳)
کاش! سهم ما
از ای...

«هفت عاشقانه کوتاه»
(۱)
دهانش آب می‌افتد
چشمه‌ی زلال این کوه!
وقتی از چشمان تو می‌گوید
این هُدهُد تشنه‌ی دشت...!
(۲)
تو که در کنج خیالم
به عزلت نشسته‌ای!
این جاده‌های بی‌سروته
بیهوده کجا می‌روند...؟!
...

پنج شعر کوتاه
(۱)
از شبی که کولی خانه به دوش
خواب دریا دیده است
شن‌های کویر
موج‌موج
به سمت دریا می‌روند...!
(۲)
هوسه قطره‌ها
می‌برد مرا
به خواب سنگرها...!
به نفس‌نفس می‌افتم
در سماع عطش و قمقمه‌ها......