کنارِ منظری زیبا و روح افزا
ولی تنها
غریب و غرق در
گردابِ یک رویا
سوارِ توسنِ عمری که برق آسا
به سوی مقصدی مجهول می تازد،
تو را خواهم، تو را جویم
تو را گویم :
که ای ایام سبزِ سادگی
ای کودکی!
ای ر...

آب از سرِ آبادی گذشت
جان از کفِ نَفَس
تفاوت نمی کند
طاعون ، زلزله ، قفس
در خواب مردن، راحت تر است
امان از بیداری
با رگ های کلُفت
نمی شود از خواب، خاستن
شصتِ خروس هم، خبر دار شده
بی صاحب،
دلش نخوا...

بیا عهدِ اخوّت تازه سازیم
درفشِ مهربانی برفرازیم
بیا وقتی که مستِ شادمانی
ز بویِ گلشن و آوازِ سازیم
دلِ خود را به اکسیری ببندیم
که از آن می توان انسان بسازیم
بیا...

ای مگس حضرت سیمرغ
نه جولانگه توست
عرض خود می بری و
زحمت ما می داری
حافظ

ای مگس! باز تو آهنگِ تکبّر کردی
حدِّ خود را قدِ سیمرغ ، تصوّر کردی
آبرو از خود و آرامشِ ما را بردی
خَلق را با هوَ...

اسفند! دورۀ تو دگر سر رسیده است
پایانِ فصلِ سرد به باور رسیده است
از دی گذشت و موعدِ بهمن تمام شد
گاهِ طلوع مهر، ز خاور رسیده است
غافل شدی ز آمدنِ روز و رفتِ شب
از این که این سوار، مکرّر رسیده است
از ...