جرعه ای مهر تو را نوش، مرا سیر کند
ترس را در دل من ، قدرت شمشیر کند

خواب از خشکی چشمان من افسوس خورد
چون که در دیده تر، بیند و تعبیر کند

لرزش پلک مرا ، جاده ها کرد جنون
منتظر بود که رخسار تو تطهیر ک...

من‌ به جز این ره مختوم به کاشانه تو
نه بجستم و نخواهم پی افشانه تو

در صف آخر حیران شدگان تو عجب
تشنگی کشت مرا در تب افسانه تو

خار ها پیرو جهلی پی آزار گل است
جرعه ای نام تو برخاسته! دیوانه تو

سال ه...

آسمان شهر بی بارانی ام
از هجوم بادهای سلطه گر
برده از هر ابرهای این دیار
رودهای خشک در آن جلوه گر

بر شکوفایی گل های بهار
با حسادت های قلب سرد او
زد به شلاقی تن بستان سبز
خشکسالی ها به بار آورد او

سب...

با پر کشیدن انبوه لاشخوران
ترس از شکار مرغان آرزوست
این حکم نا نوشته کشتار بی گناه
تحقیر حکمت و اعتبار آبروست

یکسان نبودن هر نوع عدالتی
آزاد بودن بی بند و باری و زور
یکسان نبودن حقی به ناصواب
پیمان ش...

آسمان شهر من ، دایم سیاه
ابر های آن ، سر بارش نداشت
تا که رفع تشنگی از او شود
ابرهایی که ، سر سازش نداشت

گرچه باران ها بر او باریده است
بی وفایی ها که چون سیلاب شد
ریشه هر نوع بلند آوازگی
کنده و سر ...