ای گل وزش باد ، بهاری نشود باز
طوفان به ملاقات تو هم بال زند باز

تقدیر تو یکسان نشود ناز کشیدن
یک‌ روز از آن ساقه تو‌ خم بشود باز

آشفتگی حال تو مقصود نباشد
رسمی است که سوی در هر خانه رود باز

سنجیده...

دل آزرده و چشم تر من
گشته بیزار از این دین شما
خشم از رفتن بیهوده عمر
خسته از این همه آیین شما

جهل و خود کامگی دولتتان
وهم بالاتر از احکام شماست
پیک و وحی ازلی جانب دوست
همتراز سخن کام شماست

مهربانی...

طلب یار

امید به صبح دگری در طلب یار
تا باز بگردم به هواخواهی تکرار

پیوسته تکاپوی ز رد نفسش را
هر بازدم از او که نشانی شده بسیار

ای باد موز تند به هر جا که نشسته ست
چون در پی او ماندگی بو ست که ابزا...

ای آزادی ، ای آرزوی دور
نشکن اگر در بند تاریکی
ای اولین از وعده پاکان
امید جاری باید حتی حد باریکی

با بودنت زندان شد آرامش
هر خانه آباد است گر باشی
آسان نفس گیرم‌ من انسان
غم لانه‌ می سازد سفر باشی

...

شبی دیگر از راه می رسد
به هر کوله بارش عذاب است و درد
تمامی سوغاتش از جنس زور
هوای خوش زندگی غبضه کرد

نه عشقی درون دارد از موهبت
نه قلبی نشان دارد از مهرورزی اش
همه خاطراتش نبرد است و خشم
به یاد همه ...