نگاه گرم تو دیوانه می کند دل را
خیال روت پریخانه می کند دل را
نشسته بر گسل این چشم مانده بر لب تو
تبسمی ز تو ویرانه می کند دل را
شرابشار مدامی است موج گیسویت
که پای بسته ی میخانه می کند دل را
اگر گذشت...

روزهایی هست
روزهای حسرت و اندوه
روزهای شانه های زیر بار درد هم چون کوه
روزهای قطره های اشک در لبخند
روزهای دیگرانی که مگر غمواژه های تلخ بر لبان دیگران حرفی نمی خواهند
روزهای تیغ
آن هم پیش رو در مشت
ر...

نزدیک عید می شودو خانه خالی است
از من تنم چو خانه ویرانه خالی است
سیر و سماق و سبزه و سنجد به جای خود
از سیب سرخ این دل دیوانه خالی است
دالان خانه ای که تو پنهان شوی در آن
از انعکاس خنده ی رندانه خالی...

سری دارم که پای دارش آروم و قرارش نیست
بذاریدش بره بر باد، موندن توی کارش نیست
زبونش سرخه انگار خون عالم توی حرفاشه
سکوتش لقمه ی سنگه که خیلی خوشگوارش نیست
یه سری هست تو این سر که خون می شه با ابرازش
...

حال ما را به جنون بر بخوری، می فهمی
از خودت عمری اگر سر بخوری می فهمی
سبب این که به اندوه و جنون معروفیم
جا و بی جا که به منکر بخوری می فهمی
عمر ناخواسته ای، دیر بپایی چه کنی؟
زخم ناسوری و نشتر بخوری ...