《اثر انگشت》
شکسته شدنم را دوست دارم
مثل شاخه ی درخت بید کهنسال
یا شبیه خطوط نستعلیق که
از بُخار چشمانت می بارد
بر تن کاغذهای کاهی دفتر شعرم،
ببین..! چگونه دلتنگی چکه می کند
میان بغض متورم گلویم
و جای...
《سنگ تمام》
مهربانم..،
این روزهای بی باران
چشمان آسمان هم
برای نبودنت
سنگ تمام گذاشته اند
از بس باریدند بر سر
تن عریانِ باغچه ها؛
انگار هوای نگاهت
حوالی دشت های غم زده ی پلک های کبودت
هر روز پائیزی ست...
《مداد رنگی》
خورشید من..،
بمان و ببار زُلف طلائى اَت را
بر تن شعرهای خاکستری اَم
که بی تو تمام رنگین کمان های
دفتر نقاشی هایم
پُر از اندوه است؛
نمی دانم جعبه ی مداد رنگی کودکی اَم را
کجای چشمانت جا گذ...
《قلمِ سیاه》
مبارکم باشی ای غم
که هر شب در بغض متورم گلویم
متولد می شوی و من
استکانِ دهان تو را
با خوش بوترین لغات می آمیزم؛
تا کام تلخ مرا بدون قند بنوشی
در شعرِ خفتهِ لب های خشک قلمِ سیاه
بر روی گون...
《قافیه های جدایی》
عزیزِ قافیه های جدایی
نمی دانم کجای شعرهایم
پنهان شده ای
که هر وقت واژه هایم
به لبخندت می رسند
اینگونه قلم از فراق نبودنت
گریه اَش می گیرد؛
مبادا روزی سایه ی غم هایت
از سر غزل هایم...
تبلیغات
