《جنگ نابرابر》
خسته ام از داغ رفتن اَت
هنوز هم رد پایت میان واژه های دفترم
روز و شب مرا به صدای غمگین
جیرجیرک تنها گِره زده,
انگار کابوس تلخ نبودنت
قلمم را خلع سلاح کرده
شبیه جنگ نابرابر مژگانت
که هجو...
《آش》
غروب ها آه می شوم
کوچ می کنم
به سوی دردهای غلیظت
سال هاست پنهان شده ام
پشت مهربانی پلک هایت
مثل روزهای طولانی
که موقع رفتن
چشمانت پشت سرم آب می ریختند؛
و مادرم را در خواب می دیدم
آش پشت پایم را
...
《جای امنِ تاریخ》
شما که دستانتان بوی رُز می دهد
آیا نمی دانستید؟
ما مثل شیشه های سرگردان عطر
خالی هستیم؛
شما که می گفتید
از صدایتان هم ترانه می وزد
چرا نشسته اید بی تفاوت
به سمفونی برگ های خزان
شاید ...
《درخت بلوط》
از بس نیامدی جان به سر شدم
و بند بند دلم پاره شد
آنقدر چشمانم بارید
که درخت بلوط خاطرات هم پوسید؛
از شاخه ساران کبودِ آغشته به دلتنگی
خون می چکید چنان که
برگ های سوخته رقصیدند
و آرام سقوط...
《اشکدان》
دو چشم بارانی اَت را دوست دارم
با هر قطره اشک منظم تو
انگار یک خدا از چشمانت کم می شود،
گویی برای ماندنت
پشت هر التماس من
گریه ام می پاشد
از اشکدان چشمانم
بر روی گُل های یاس پیراهنت
که اینگو...
تبلیغات
