《جای امنِ تاریخ》
شما که دستانتان بوی رُز می دهد
آیا نمی دانستید؟
ما مثل شیشه های سرگردان عطر
خالی هستیم؛
شما که می گفتید
از صدایتان هم ترانه می وزد
چرا نشسته اید بی تفاوت
به سمفونی برگ های خزان
شاید این تلخ ترین اتفاق روزگارمان بود
که در عبور از ساعت های بی قراری
روزی از دنیا خواهیم رفت,
چه کسی می داند
شاید آن دنیا برای خوشبختی ما
بهترین جای امنِ تاریخ باشد!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
bahram ehsani
-
فاضله هاشمی
-
سیده فریبا سیدموسوی
-
طاها پرکی
-
Sarina Salarian
-
علی آهنگر
نظر 4
امیر عاجلو 21 آبان 1401 12:09
درود بر شما
مرتضی سنجری 21 آبان 1401 22:07
درود و مهر بیکران
????????????????????
امیر عاجلو 21 آبان 1401 12:09
سلام ودرود
مرتضی سنجری 21 آبان 1401 22:07
سپاس مهرتان ????????????????????????