《درخت بلوط》
از بس نیامدی جان به سر شدم
و بند بند دلم پاره شد
آنقدر چشمانم بارید
که درخت بلوط خاطرات هم پوسید؛
از شاخه ساران کبودِ آغشته به دلتنگی
خون می چکید چنان که
برگ های سوخته رقصیدند
و آرام سقوط کردند
بر روی گُل های پیراهنم
شبیه شعرهای بی مخاطب
در پی واژه های گُم شده
میان حلقوم قلم های شکسته!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
سمانه تیموریان (آسمان)
-
Sm Hm
-
منصور آفرید
-
حسین نوری
نظر 2
امیر عاجلو 21 آبان 1401 09:38
.مانا باشید و شاعر
مرتضی سنجری 21 آبان 1401 11:50
ارادتمندم بزرگمهر????????????