《گیوه》

چه زیباست گلایه های باران
بر پنجره ی سکوت تنهایی
که هر قطره ای می افتد مثل اتفاق تازه
میان گونه های خیس گلبرگ گُلدان ها،
خواستن اَت همچون خوابی ست عمیق
در پس پرچین چروک صورت خورشید پیری
که پاش...

《ضحاک》

پیکر شعرهایم را ورق می زنم
که جای خراش قلم را
پلک های ابریشم گونه اَت درمان می کند،
آه..،
تو نمی دانی؟
چه روزگاری بر من گذشت
که با عطر شقایق زُلف پریشانت
عاشق شعر و موج موهایت شدم،
نه کاوه ام ...

《دیوارهای فراموشی》

گاهی باید باخت
آنچه را که بُرده ای
مثل شب هایی که
از ترنم شعر بر لبانت جاری می شود؛
گاهی باید ساخت
آنچه را که سوخته ای
مثل روزهای زندگی که
از پَر پروانه ای تنها در روزگاری غریب
بر ...

《دختران حوّا》

بی تو انگار تمام باغ شعرم
بدون درخت سیب است
ببین..!
چگونه دختران حوّا
با سُرمه ی غزل خوان چشمان خود
زمین را به انتظار آدم نشسته اند؛
در دل هایشان هزاران
زخم کمین کرده
که با هر تیغ کمان ...

《تبرِ عاشق》

بیچاره درختان پیر
هر روزشان پائیز بود
غم های دلشان تکانده می شد
بر تن خسته ی جنگل
با شاخه های تکیده دلبری می کردند
برای تبرِ عاشق؛
ولی حیف زمستان که از راه می رسید
همچون عروس سپید پوش
روی...