《دیوارهای فراموشی》
گاهی باید باخت
آنچه را که بُرده ای
مثل شب هایی که
از ترنم شعر بر لبانت جاری می شود؛
گاهی باید ساخت
آنچه را که سوخته ای
مثل روزهای زندگی که
از پَر پروانه ای تنها در روزگاری غریب
بر جای مانده میان آخرین خاطرات تلخ
در هجوم سطرهای خالی از واژه های بکر؛
شاید روزی این فاصله ها کم شود
از قطره اشک های چکیده ی قلم
و جای نقطه چین های نبودنت را پُر کنند
بر روی گونه های خیسِ سایهِ دیوارهای فراموشی!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 14 مهر 1401 12:45
مرتضی سنجری 14 مهر 1401 13:44
سپاس????????????????????????
طارق خراسانی 15 مهر 1401 09:05
سلام
درودتان
دادا بیلوردی 17 مهر 1401 22:47
درود بر شما دوست عزیز
از احساستان بهره مند شدم
احسنت