می روی ای بی وفا، اینجا رهایم می کنی؟
از خودت آسان و آسوده، جدایم می کنی
می روی با دیگری در کوچه های سرخوشی
بی خیالم می شوی، در غم فدایم میکنی
من مگر حـــــــــــــــــــوّا نبودم؟ بی وفــا! آدم ش...

دام گُل
چه سودایی به سرداری که دل دردامِ گل دادی
که گل باحال مستانه ز عشقِ دیگران خواند
شبی از عشقِ پروانه، شبی ازبلبلِ خوش خوان
شبی هم با صبا رقصان، شبی خودرا رهاداند
ز سر واکن رسیدن را،به رو...

عاقبت حسرتِ دیدار مرا خواهد کشت
هر نفس، با غمِ بسیار مرا خواهد کشت
گفته بودی که همین عشق، به یک نیم نگاه
همچو حلاج، سرِ دار مرا خواهد کشت
دیده بر ره که ز در باز درآیی و ولی
این همه صبرِ جگرخوار م...

دیر کردی...
باورکن ای شیرین من،تغییرکردی
برقِ نگاهم را تو بد تفسیرکردی
بین من و تو کوهِ بی مهری بناشد
فرهاد را درپای این غم پیرکردی
هر لحظه من مشتاقِ دیدار توبودم
من منتظر بودم ولیکن دیرکردی
چو...

مثنوی “راز”
شبی بر سر چنان مستی اثر کرد
که عقل از کف برفت و شب سحرکرد
چو بر خود آمدم، دیدم پریشان
فتادم روی شن های بیابان
به سستی هر طرف را با نگاهی
چراندم تا بیابم کوره راهی
ولی گویی که جادوی...