دوباره به بی میلی میرسی و از من دور میشوی...
و اتاقت تو را در خودت غرق می کند...
صدای مادرت در آشپزخانه، که دارد با پدرت بحث می کند
و احساس بیهودگی و گناه، که روحت را از بالکن پرت می کند...!
...
از گوش چپش صدای سوت می آمد؛
و عابری بود که رد نمیشد از خیابان...
زیر پایش خاک ها شل شده بودند؛
و درختی که دیگر ریشه نداشت در خاک...
باران قطره اش معلق بود در هوا، شبیه تیربار شب کور دشمن؛
...
سکوت شب
تکرار ثانیه ها
یک نفر، یک پسر
زندان اتاق
رگبار دلهره های پی در پی
و یادی که از یادم پاک نمی شود...
به کجای این دنیا رها شوم که یادت قلبم را رها کند؟!
چه خارق العاده است یا...
منع-م نکن از خواب " تو " ، تا خواب حرامم نشود
پیدا نکن راه فرار، آتش، گلستان نمی شود
میسوزمت در برزخی که هیچگاه بهشت نمی شود
بر شانه هایم بوسه زن، این مار، دوشم نمی شود
با مردم این شهر نکن...
آرمانی که در آرزوهایم گم شد
و آدمی که در قعر آرمان هایم جا ماند...
نمیشد و نمیتوانستم بخواهمش
همان یسنای تنهایی قلبم را...
.
بخوان مرادم را از چشمانم، دیگر خسته ام از حرفها و تکرارم...
...
تبلیغات
