پیکر در این سراچه و جان جای دیگر است
جان بی گمان به ساحتِ زهرای اَطهَر(س) است

آن شوقِ بی نهایتِ افلاکِ معرفت
گویی که از تمامی هستی فراتر است

یارب، چه دیده دیده ی جانم ؟ به روز و شب
...

به عهد قدیم شادمان بود مست
که می داده بودش یکی مُحتَسِب

درست است این نکته، گاهی خدا
دهد رزق مِن حیثُ لایُحتَسِب[1]

20 بهمن 1395
طارق خراسانی

[1]
سوره مبارکه الطلاق آیه ۳
وَیَرزُقهُ مِن...

طوفان غم می کوبدم چون کوبه بر در
نامردم از چنگش گریزم تا به آخر
پیکارِ شیرینی ست، با اللهُ اکبر

پا می گذارم در نبردی نا برابر
زیرِ هجومِ باده های غول پیکر

باید تهمتن بود تنها در کشاکش
عاری د...

شاعر مگر به چرخه ی گردون خطر کند
شعری ز جان بگوید و شامی سحر کند

آنجا مرو که شعر تو در کارِ دشمن است
بر دیو و دد فرشته شنیدی گذر کند؟

گر عاشقی، دلا، بشنو گفته ی مرا
عاشق ز هر چه غیرِ خدا شد...

من نشسته در شِکنجِ موی او
یک جهان در حسرتِ گیسوی او
جان اگر بر لب رسد، برعالمی
ناجوانمردم دهم یک موی او
مرغِ کوکو نغمه ای خوش ساخته
کو کجا باشد؟ همی کو، کوی او
میروم چون برق تا آنسوی عشق
تا کم...