سایه اش پشت دَر نمایان بود
شادمان بود و پای کوبی داشت

گفتمش: « اندکی صبوری کن »
حرف شنو بود و حالِ خوبی داشت

اجلم رفت در کناری و
من پی دفتر و قلم بودم

آخرین شعر خود سرودم شاد
فکر هجرت ، ن...

گرچه غافل، در پیِ انکارِ توست
قلب من بر گردشِ پرگار توست
همچو منصوران، سرم بر دار توست

تا دل مسکین من در کار توست
آرزوی جان من دیدار توست

عاشقی گفتی کنم، کردم، بیا
گفته بودی جان، نهادم پیش...

ما بهاران را میانِ جهل و خون گُم کرده ایم
بوسه ها را در شبِ خوابِ جنون، گم کرده ایم

ما نه دهقانیم و نَه اهلِ تلاش و کار و رَنج
ما پریشان و خردمندی کنون گُم کرده ایم

از حرامی، نان برای سـفره ها...

بیا ز بُخل و عداوت که حاصلش کین است
رها کنیم دل و جان، که گفته ی دین است

تو کارِ خویش به ایزد سپار ودل خوش دار
قسم به عشق، که آئینِ عاشقی این است

هزار درد و مصیبت کشیدم از مَردم
مرا که خدم...

گلِ پَرپَری گفت با بلبلی
تو گر عاشقِ سینه چاکِ گلی
من آن گل بُدم حالیا پَرپَرم
ولی کس نیامد دگر در بَرَم
به پَرده رُخم بود و دستی رسید
مرا با قساوت که از شاخه چید
نوازش نکرد و به آبی نبُرد
...