نه من آن شب، خدا لبت بوسید
نه دلم، آسمان تو را پوئید

از دل باغ سبزِ دستانت
لحظه لحظه ستاره می روئید

تو نبودی که جان من آمد
ردَِ پایت به هر کجا بوئید

از نگاه تو چشمه ی شعرم
مثلِ زمزم به نا...

گرچه پنهانی ز چشم روزگار
من که می دانم تو می آیی نگار

فاتحِ سیاره ی دل می شوی
بی گناه و بی سلاحِ مرگبار

می رسانی دستِ آدم تا خدا
با شمیمِ عِطرِ گل های بهار

از نگاهِ تو بَشَر آدم شود
از ...

تازه از خوابِ غفلتم بیدار
شـده ام ای لَـوَندِ پُر آزار

تو تکبُر کنان و دل گوبد :
حمله باید به قلبِ استکبار


پ . ن

این هم از اثرات شعرهای پست مدرن و نئوکلاسیک !!...

ناله می کرد اسیری پسِ دیوارِ بلند
قصه ی بی خبری خواندن تان تا کی و چند؟

ای ستم پیشه ی جبار، چه کردی؟ هیهات
دیده ای قهر خداوند و نمی گیری پند؟

بند بندِ بدنم را غم نامردی سوخت
آنچه را بر تو رو...

در لا به لای شاخه ی احساس خانه کرد
مرغی که آشیانه ی او را بهم زدند

انسان برای فهم صدایش چه ناتوان
آخر که روی چهچه هایش قدم زدند

26 اردیبهشت 1395...