چشم هایم همیشه غمگین اند
شعرهایم اسیر دلتنگی
مدتی بی اراده افتاده
دل من در مسیر دلتنگی

مثل عصر غروب یکشنبه
می چکم از نگاه خود در خود
می رسم از فصول بی باران
آخر کوره راه خود در خود
...

شعله ی سرخ نگاهت که به جانم افتاد
غزلی بود که در روح و روانم افتاد

مثل موجی که شب از تاب و تعب می افتد
شب عشقت از اوج هیجانم افتاد

مثل فرمانده ی زخمی که دلش می گیرد
نفسم آمد و در لشکر ج...

ای بغض رها کن تو گلوگاه عطش را
پایان بده امشب شب بدخواه عطش را

ای دجله رها کن رجز تشنه اشکم
بگذار فراموش کنم آه عطش را

در پرده ی غم سینه بزن بر تن سرخم
با اشک ببند آه فقط راه عطش را

ش...

طلایه دار کدامین کویر بی آبی
که زیر سایه ی باران کمی نمی خوابی

هنوز از ترک دست های عاشق تو
نشسته در دل من شعرهای بی تابی

کبوترانه ترین شاه بیت هر غزلی
به تخت سینه دیوار عشق در قابی

ش...

بیقراری گاه از آشفته حالی بدتر است
خوش خیالی ظاهرن از بی خیالی بدتر است

نیستی حالا که در اوج محالات دلم
با رقیبت عاشقی از هر محالی بدتر است

موج های خسته از هر سو به سمتم می دوند
موج از ط...