فرق است بین ما و دل بیقرارها
شب می رسد پیآمد شب زنده دارها

شعر مرا به پای نگاه تو می نهند
آلوده نیست زهر نگاه خمارها

وقتی بهانه می شود آهی که میکشی
دل می دهند بر نفست تکسوارها

از مصلحت نگاه تو را ...

سر سپردم به تیغ چشمانت
تا رجز خوان مرگ من باشی
عاشقی کن برقص در شعرم
تا خودت شاخ و برگ من باشی

فصل بارانی ام پر از شورم
روز و شب بی اشاره می بارم
ابر آواره ای که سرگردان
شده ام پاره پاره می بارم

...

با هر غزل در تنگنای گریه می میرم
عمریست دارم پابپای گریه می میرم

درخودفروافتاده ام فریاد من بغض است
من قطره قطره لابلای گریه می میرم

اینجا زمستان است و من ازسوزش سرما
در زیر بوران هوای گریه می میرم...

از همان جاده ی طوفان زده بر می گردیم
از لب ساحل باران زده بر می گردیم

شب به دریا زده بودیم که با قوی سپید
چنگ بر صورت شیطان زده بر می گردیم

اهل دل از شب گرداب نخواهد ترسید
مثل طوفان بیابان زده بر م...

آسمان حرص میخورد وقتی سر من روی شانه ات باشد
خنده های ستاره ها هرشب غزل عاشقانه ات باشد

دست هایت شکوه احساس است شانه هایت خیال شب بوها
باغ لبریز از قدمهایت شعر اوج بهانه ات باشد

در حریر خیال تو شب ...