کلام خسته ی اواز بارانم
غریب کوچه های شهر عریانم
چون مرد قصه ترانه سرای پیر
همیشه در بدر خسته پریشانم
بنفشه پیرهن تو، ای از تبار نور
گرفته در تنهایی گریبانم
شبیخون میزنی به کوچه قلبم
نمی خواه...

بیدل عمری بگذشت و خبر از خویشتنم

تاچه آمدزپس وپیش به این پاره تنم

درخیالم بگفتم به جهان صدها بیت

چو گذشت عمر به امید شکست این بدنم

با صدافسوس بدین شعرنظرکردم لیک

سایه خوی...

چشم دلم از آتش مهرت مذاب شد
از درد هجر تو قلبم کباب شد
نالم زدست چشم و بنالم زدست دل
کین هر دو دشمن صبح شباب شد
امید وصل به هر که ببستم بریده شد
دریای آرزو به دلم چون سراب شد
دادی دگر نمانده که ...

آن صورت جان در طلب عشق تو گر سوخت
از عشق خدایست بصبح و سحر افتاد
آن لب که زیاد تو شب و روز نیاسود
از داد خدایست به لعل گوهر افتاد
آن دیدی پراشگ که جون لاله خون شد
از عشق خدایست بنور قمر افتاد
...

در کدامین دریا

به طول تنهائی من

بی من شب میشود

وعریان ترین مردمان

سلامم را پاسخ نمی دهند

ورنگ آبی آب روحم را آرام میکند

به تو می اندیشم

که عشق را نشانم دادی

ومر...