خوش ان دمی که نشینی کنار زائر خود
خوش آن زمانی که مجنون رسد به عاشق خود
عزیز جان تو که دانی بدون تو هیچم
دمی بیا و نشان ده نما و ظاهر خود
تفقدی به من بی نوا و زاهد کن
و بر دلم بنشان این نوای ناطق...

من ازبن بست بی پایانت ای تنهاترین تنها
بسی گشتم در این شبها رها چون نیزه بر سرها
گهی گویم که دلتنگم گهی بر معصیت سرخوش
گهی گویم دلم تنگ است و گه نامت روی لبها
نمیدانم در این عزلت چگونه وصل تو جویم...

من ازان دم که به دیدار تو دلشاد شدم
شدم از عالم و با ذکر تو اباد شدم
در هوای دل خود جار زدم بهر وصال
دگر از ناله ی ارام خود ازاد شدم
در روان اب دلم ساز وضو ور نه دگر
همچو این بحر نیابی که ز دل یا...

تحول دگر است و صدای پایت نیست
مگر امید رسیدن به روی ماهت نیست؟
چه روزها که برایت خدا خدا کردیم
ولی توان وصالِ قدوم پاکت نیست
دوان دوان سرکویت به شوق دیدن رویت
بسی دعا بگوییم چه سود،اجابت نیست
م...

ساقیا دیدمت و در دل چاه افتادم
چشم بر هم زدنی دین و دل از کف دادم
چشم تو چون دُر و فیروزه چنان شهلایی
من به یاد رخ و گیسوی تو هم دلشادم
از زمانی که تویی شهره ی شهر دل من
هر زمان با تو بُدم باتو ف...