بهاریه
بهار آید و فرزندان خورشید
فرا خوانَد هَزاران چمن را
بنفشه،لاله و سنبل سراسر
کند نو جامه ی دشت و دَمَن را
بیندازیم در دل طرحی از نو
بَریم از دل غم و دردو مِحَن را
زبند کینه ها و دشمنی ها
...

بهار آمد
بهار آمد و یاران ز شهر ها جستند*
به روی دوست در خانه های خود بستند
به قسط و وام پریدی خریده و رفتند
به زیر چادری اطراف جاده بنشستند
گروه اندکی از دوستان ِپورشه نشین
کنار بحر خزر رفته شا...

صدای من و تو
عاشق هم شدن ماست صفای من و تو
درد عشق من وتو بود دوای من و تو

گر چه فرهادم و شیرین منی یاس سفید
بیستون سد بزرگی است برای من و تو

عشق ما گر چه خیالی است ولی جان سوز است
روی موجی...

صفا کردم
من آن مرغم که عمری در قفس تنها صفا کردم
اگر هم ناله ای کردم به یاد آشنا کردم
درون سیل اشکم سوی دریایی ز غم هایت
ز هجرانت امید زندگی هر شب شنا کردم
امانت دار عشق آتشینی بوده ام عمری
قسم ...

وصال
عشق ما، مانند سابق نازنین مستور نیست
هم تو می دانی و من این عشق، عشق کور نیست

گر چه فرهادم تویی شیرین من باغ امید
بین ما چون بیستون کوهی مگر محصور نیست

عشق ما سهل است اما ممتنع زیرا وصا...