می شناسد
مرا هر کوه و سنگی می شناسد
شب و ماه و پنلگی می شناسد

مرا با کهنه زخم سینه سوزم
صدای هر تفنگی می شناسد

نیافتادم اگر از پا ولیکن
مرا هر پای لنگی می شناسد

میان اینهمه غم ها مرا هم
دل غمگین و ...

چه دانی؟
ای سایه تو بر سر من خط امانی
سبابه انگشت تو صد نام و نشانی

بگذار بگویم غم دیرینه خود را
شاید که غبار از دل تنگم بتکانی

لبریز تماشای تو ام ای همه خوبی
باشد که نگاهی به نگاهم برسانی

حالا...

نزاری منو بی خبر از خودت
که از غصه های تو دق می کنم
هنوز از سر شب که رفتی گلم
همش با خودم نغُ و نغ می کنم

چه می خواد مگه روزگار از دلت
که با تو همش سر به سر می زاره
برای خوشی های تو پس چرا
همش شرط ام...

مسیر تنهایی
می روی از کنار من اما
در دلم جز غم فراقت نیست
در خودم شعله شعله میسوزم
سینه ام خالی از اجاقت نیست

ای سراسر بهانه ی بودن
به تماشای من نمی آیی؟!
میروم گیج و منگ و سرگردان
در دلم غیر اشت...

قطار کنگره بام
بیا برای ثانیه هامان کمی بهانه شویم
به جای هق هق شب هایمان ترانه شویم

کبوترانه تر از هر چه مهر و لطف و صفا
برای خاطر هم شوق آب و دانه شویم

مسیر مرز جنون را به پای هم برویم
مقیم ساح...