می شناسد
مرا هر کوه و سنگی می شناسد
شب و ماه و پنلگی می شناسد
مرا با کهنه زخم سینه سوزم
صدای هر تفنگی می شناسد
نیافتادم اگر از پا ولیکن
مرا هر پای لنگی می شناسد
میان اینهمه غم ها مرا هم
دل غمگین و تنگی می شناسد
من آن برنو به دوشم که تنم را
قطار هر فشنگی می شناسد
پس از نیش زبانهایی که خورذم
مرا هر مار زنگی می شناسد
من آن مستم که حام باده ام را
شراب هر شرنگی می شناسد
به سیلی صورتم سرخست اما
مرا هر آب و رنگی می شناسد
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 17 اسفند 1402 00:25
سلام ودرود
محمود فتحی 17 اسفند 1402 17:49
درود شاعرگرامی