هوای دوست کرده ام در این غریبانه
نشسته جغد خستگی به بام این خانه
به دام آن شبم که از سیاه دالانش
نمیرسم به صبح دم مگر به پیمانه
زمین زبانه میکشد ستاره می سوزد
که ماجرای خشک و تر نباشد افسانه
شراره های درد را به دامنش دارد
عجیب خالی است از هراس ویرانه
به دودها سپرده روشنی فردا را
نشانده شمع خفته در خیال پروانه
بخوان به شهرمان سرود آشتی یارا
که با نوای دلخوشی شدیم بیگانه
ببر ز سقف زندگی به دشت آزادی
مرا که خسته ام از این دریچه و لانه
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
حسن مصطفایی دهنوی 13 بهمن 1398 22:42
درود ها بانو
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
سربلند باشید
امیر عاجلو 08 فروردین 1399 15:40
خسرو فیضی 21 فروردین 1399 12:43
. با بهترین درودهایم
. استاد . مهر بانوی فرهیخته کلک هنرمندتان زیبا
. سروده ای را رقم زده است
.