نیلوفر اسفندیاری

تقدیر

ارسال شده در تاریخ : 26 اسفند 1398 | شماره ثبت : H948701

شهری که حالا بی هوایت سرد و دلگیرست
بغضی شده پای نفسهایم چو زنجیرست

یاری که تا ویرانگی دیوانگی میکرد
حالا جوانی از نفس افتاده دل پیرست

آیینه ها را برده در حیرانی و حسرت
عکسی که سر تا سر پشیمانی و تقصیرست

او را ز خود راندم و خود از مهر او افسوس
خوابی که آن شب دیده بودم رو به تعبیرست

من مانده ام با بی کسی ، با کوله باری درد
قلبی که خالی مانده و از عاشقی سیرست

در کار دل خود کرده را تدبیر دیگر نیست
تدبیر هم باشد اگر آن کار تقدیرست

نیلوفر اسفندیاری از دفتر : لیلی خاموش 26 اسفند 1398 3نظر

غزل

تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 3 ارسال نظر جدید

نظر 3

امیر عاجلو 26 اسفند 1398 08:43

او را ز خود راندم و خود از مهر او افسوس
خوابی که آن شب دیده بودم رو به تعبیرست
بسیار زیبا خانم اسفندیاری
خسرو فیضی 26 اسفند 1398 18:23

. با بهترین درودهایم
. مانده ام حیران که خاک پاک و شاعر پرور شیراز از چه رو
. از خاک شهر من برتر می نماید !! . مهر بانوی فرهیخته
. سروده فوق زیبایتان را چندین بار خواندم و هر بار درسی نو
. آموختم . حضور محبت آمیزتان را در صفحه کوچکم جشن میگیرم
. روزگارتان شاد و خرم باد
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 08 فروردین 1399 13:04

درود ها