سراب
هوای خسته ی طوفانی اَم را تا اَبَد تقدیمِ جان کردم
دل از دیباچه ی تشویش ها برداشتم ، با خود عِنان کردم
سکوتِ رخش هم در رزمگاهِ وانفس ها ، بی ثمر اُفتاد
چون از آغاز تا اَنجامِ خود را کُشتَم و خرجِ نهان کردم
هزاران گفته ی خاموش بر تصویرِ اِحساسم نمایان شد
خرامان رفتم و با خانه ی جانان ، چُنان برگِ خزان کردم
نوای سازهای مانده بر مُردابِ تن را آب می داند
قرارِ بی قراری های خود را دورتر وَ دورتر از کهکشان کردم
دلا ! جانانه از رخسارهای بی فروغَم ، غنچه ای برچین
که من از دامنِ اِبرازها ، اِحساس ها در بیکران کردم
(فرزانه فغانی ۹۹/۴/۲۳)
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 24 تیر 1399 10:58
سلام ودرود
فرزانه فغانی 25 تیر 1399 13:21
درود بر شما بزرگوار
محمد رضا درویش زاده 24 تیر 1399 11:11
درودتان
فرزانه فغانی 25 تیر 1399 13:22
سپاس...
محمد مولوی 24 تیر 1399 17:18
فرزانه فغانی 25 تیر 1399 13:22
تشکر استاد...
منصور آفرید 24 تیر 1399 21:01
درود بر شما زیبا ست
فرزانه فغانی 25 تیر 1399 13:22
سپاس بیکران...
فریبا غضنفری 25 تیر 1399 14:10
درود بانو
کرم عرب عامری 25 تیر 1399 17:54
درودها عزیز
رضا زمانیان قوژدی 05 امرداد 1399 16:00
درودها بانو
زنده باشید