بیا با نوشته های من همراه شو!
جای دوری نمی روی !
تنها چند پیچ پایین تر از تمام دنیایی که امروز با کمی کاغذ و
فلز خوش رنگ برای خودشان درست کرده اند!!!
کلید و پریز ها کنار هم هستند!
اما اتاق من کمی متفاوت است!
کلید این سو و پریز سوی دیگر!
مقابل هم بی هیچ خطای دید و سانتیمتر نگاه های نقد نقد!
انگشت اشاره بی هیچ منظوری با کلید بازی میکند
پریز هم جارو برقی را بی هیچ منظوری برای تمیز کردن بیشتر کف پوش خالی از فرش به ارمغان آورده است
انگار هر روز اینگونه است!
ساعتها میان شقایقها همانند عروس می رقصید
اما لباس عروس همچنان به کرایه می رود!
و باز میان بازار دسته گلی کرایه وار می چرخد و می چرخد
تا هنگام پژمردن!
وآنگاه به دنیای وحشی زباله ها چه غمگین عروسیست دسته گل!
بغض میکنم
آخر دردانه بود و حتی لحظه لحظه بوییده میشد!
اما اکنون عروس زباله هاست و چه بی رحم تکه تکه می شود
میان هر چه بوی بی مصرفیست!
آری پریز هر روز کف پوش را بدون حتی پارادوکسی میان چشمکهای عریان کلید باز هم تمیز میکند!
جاروب!!!
هجوم تخیلم به سمت پیچ مه آلود می رود
می آیی یا همینجا بر میگردی!؟!
میانه های راه آینده ی مبهم نوزاد کوخ نشین است که به همراه کاخ نشینی به دنیا آمده!
اینجا تمام تن پوشش پاره ای از دامن چرک مادر است که از تمیز کردن پله های زیاد همان کاخ ...
اینجا آه عمیقی میکشم که زمین هم تحمل شنیداری ندارد!
میان نگاه مضطرب پدر که انگار باید هر روز یک ندارم دیگر به نداشته هایش اضافه کند
و چشمهای زیبای مادر که مهرش افزون است!
آری این تنها پیچ دوم است
اگه تحملت زیر 18سال سن دارد پیچ بعدی را نیا
که می ترسم دیگر نای برگشتن را نداشته باشی!!!
اینها تنها اشاره ای کوچک بود
اما بدان در پیچ سوم اینها که گذشت رفاه حال بود!
پیچ سوم و بُعدهایش بماند ... اینجا تنها عریان است
تنت را تنها بگذار شاید حریص بی طمعی را آسوده سازد!
مرتضی دوره گرد (هیوا)