س 48
ر و ز تو لد ا ت گر یا ن تو آ مد ی
بر و ز میلا د ا ت نا لا ن تو آ مد ی
جمعی ا ز خو شی خند ا ن شدن به تو
لا کن تو گر یا ن بــو د ی کــه آمد ی
گــشــتی جــدا زد نـیــا ی عا لم خلقت
ا ما نـد ا نی که چرا و بکــجا تو آمدی
ای جا ن من ایــنـجا دنیا ی دیگر ا ست
برا ی مــن گـه نه برای تـو که تازه آمدی
ا ما تو آمدی در ا ین سر ا ی پــر غـــوغـــا
تــا بـهــر زآن گیری و زندگی کنی که آمدی
ز دنیا تــو شه برگیر ی برا ی آینــده ات
این را بدان که همه میروند ز این سرائی که آمدی
د یــگر چــه گو یــمــت ز ا ین د نیا ی پر فریب
حا لا کــه آمــدی بـــه جهان ما خوش آمدی
رویا نداند چه بگوید زاین دنیای پر فریب
در پناه خدا باشی تو که به جها ن آمدی
تعداد آرا : 7 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نقد 1
رضا زمانیان قوژدی 06 امرداد 1399 14:12
درودهاعالمی فرهیخته
بنظر می رسد بمناسبت تولد یکی از نزدیکان، این شعر را سروده اید.
چرا که بیشتر از فرم، به محتوا توجه داشته اید.در این مواقع معمولا
شاعر بیش از آنکه به فکر آراستن اثرش باشد، انتقال مفاهیم مورد
نظرش را مطمع نظر قرار می دهد.انصافا در اوصاف دنیا از چیزی
فروگزار نکرده اند.دقیقا مانند مسافری تازه از راه رسیده که یکی
از ساکنین قبلی شهر، اوضاع و احوال را برایش بازگو می کند.
به خوبی نیز مطالب را تبیین فرموده اید
بمانید