بسی سالست من هستم عزادارت
چه دلتنگم برادر جان به دیدارت
فدا کردی تو جانت را به ایثار
نبودی و شدم عمری گرفتارت
طلب کردی شهادت را از اوّل
قرارت گشت این و ،شد به معیارت
تو جانت صرفه آسایش فدا شد
از این رفتن شدم باری بدهکارت
مرامِ عاشقی را یاد دادی
چو این دیدم شدم آری طرفدارت
قسم خوردم بمانم من در این ره
شبیه خیلِ عشّاقِ وفادارت
شهیدی تو ، که ما را روشنی بخش
چه نورانی شد این دنیا به اَنوارت
اسیرِ نفسِ سرکش را ،تو دریاب
دعایم کن که محتاجم به تیمارت
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 20
امیر عاجلو 02 اردیبهشت 1399 10:45
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
معین حجت 02 اردیبهشت 1399 10:51
سپاسگزارم
ولی اله بایبوردی 02 اردیبهشت 1399 11:32
سلام
یاد شهدا گرامی باد
دستمریزاد
معین حجت 02 اردیبهشت 1399 17:13
بله استاد نامشان همیشه جاوید است
طارق خراسانی 02 اردیبهشت 1399 12:07
سلام بر حضرت حجت
جان آن شهید شاد
در پتاه خدا
معین حجت 02 اردیبهشت 1399 17:13
سلام ، سپاسگزارم استاد خراسانی
مسعود مدهوش 02 اردیبهشت 1399 14:17
هزاران درود بر استاد عزیزم
استاد دستمریزاد ، قلبمان ضعیف است، با این همه زیبایی ایست خواهد کرد.
قسم خوردم بمانم در این ره ......
مسعود مدهوش 02 اردیبهشت 1399 15:08
آنها در جایگاه مناسبی هستند , خدا مارا در جایگاه انان قرار دهد.
بنده ی حقیر خودم را مدیون شهدای سرزمینم ایران میدانم
رفتند که ما باشیم و خدمت به خلق کنیم
درود خدا بر تمامی انها
معین حجت 02 اردیبهشت 1399 17:15
سلام به دوست بزرگوارم جناب مدهوش ، بله همه ی ما بازماندگان مدیون آن عزیزانی..
سپاسگزارم
محمد علی رضا پور 02 اردیبهشت 1399 14:48
درودتان
التماس دعا
معین حجت 02 اردیبهشت 1399 17:15
سلام ...
محتاجم به دعا
خسرو فیضی 02 اردیبهشت 1399 15:03
. سلام و درود نثارتان باد
. استاد گرامی و مخاطب دوست !!! عجب سروده ای
. ناب با آن لحظه های حساس بی آن که
. یک توضیح که برادر خودتان بود . یا قدر دانی از شهیدان
. و کسانی که جان در ره آزادی باختند تا من و شما آزاد
. زندگی کنیم و . . . چه ها که نشد
. آری این چنین شد برادر . آن شمشیر . . و آن خورشید
. و آن شیر . . آزادی را با خود بردند . . دلم می سوزد . .
. چه جوانانی که سرو هم کوچک بود در برابر سرو قامت شان
. و همه آرش . . و همه یعقوب . نادر و بابک بودند .
. ممنون استاد . سروده ات جاودانه می ماند
.
معین حجت 02 اردیبهشت 1399 17:24
سلام خسرو جان ، درود بر شما ...
بلی ، این سروده را برای برادر شهیدم محمد مهدی حجت سروده ام که البته تقدیم تمام برادران
شهیدی میکنم که همچون من دلتنگ برادرند ...خود من نیز مدتی را توفیق حضور در جبهه
و دفاع از میهن را داشته ام لیکن امروز با دیدن خیلی موارد بد جور دل چرکین و شاکیم ،
و از آنجا که رسالت شاعری را حق طلبی میدانم ، تخلص ( سرکش ) را برگزیدم تا یادم باشد
زمان ، زمان مدارا نیست باید حرف حق را فریاد زد و سرود
محمد رضا درویش زاده 02 اردیبهشت 1399 18:49
درود استاد روحشان شاد مرا بیاد دوستانم و خانوادم انداختید که در جنوب عاشقانه پر زدند
و ما ماندیم و خاطراتشان
من جنگ زده ام
صبحانه استرس
بود
و عصرانه
کاتیوشا کاتیوشا
شب که می شد
عزرائیل می خندید
در کنارم
ومن عاشق
تفنگ پدرم
ژسه
معین حجت 03 اردیبهشت 1399 12:39
سلام جناب درویش زاده حقیقتا سروده ی شما مرا منقلب کرد ، زوزه های وحشتناک
موشک را با گوش خودم شنیده ام و سروده ی شما مرا به یاد آن روزها انداخت ...
سپاسگزارم
ایمان اسماعیلی 02 اردیبهشت 1399 22:08
درود بر شما زیبا بود استاد
ایمان اسماعیلی 02 اردیبهشت 1399 22:08
روح برادر گرامی شاد
معین حجت 03 اردیبهشت 1399 12:40
سلام سپاسگزارم جناب اسماعیلی
محمد مولوی 10 اردیبهشت 1399 23:54
معین حجت 16 اردیبهشت 1399 18:21
سپاس از حضورتان