خلیج شانه هایت

ارسال شده در تاریخ : 18 شهریور 1399 | شماره ثبت : H9412606

.

به رفتن چگونه بیاندیشم؟!
با افکاری لاغر
که تاب میخورد
با ریسمان شک/
در شکاف جمجمه

پاهایم دو ستون سربی
تزریق شده/ بر گسل ها

با سطحی منقوش
به اهتمام زوایای اکنون
رخنه کرده در کمرگاه برهنه ی معشوقه ی استوا

طاق.. طاقدیس/دردهای آماسیده
تلنگری بر مشبک چشم ها
برآمده از ابریق خشم

عاااای گذشته ی خواب/
شولای آتشین را بکوب

بر تابوت نیاکان مهجور
که افتاده سنگین/
بر نحیف گرده ی زنانه ام

و انتقام/ سکوت تمام سالها
جا مانده زیر پلک های
بوفی درازپا
نفیر اعاده ی وارونه اش/ در لانه ی متروک زاغان
پیچ میخورد بر چروک باد

به رهان از من/
هر چه داشتم و.‌./
هر چه نه/ داشتم

پناه می برم به درختان زیسفون
از بسامد ضربان نهفته در خلیج شانه هایت
آه../ شانه هایت..
به مصادیق تادیب بیابان های رستگار
در انشعاب/ بوته های خار

بیآویز از من
در هیبت/ ریشه های زمین
که شناور مانده در کتیبه ی/ میراث اقیانوس
به رجعت/ تقطیر روحم
بشتابید

من اگر تقسیم شوم
زیبای صورتم را؟
به تکثیر نامنظم عقل/
هنگام بلوغ تخمک ها

مخرج مشترک کدام مقیاس
مبتلا به معوقه های غفلت/
در مردمک ها
به انتحار می رساند/
لقاح زیستن را؟!

#سیمین_بابائی