در دل شب که خیابان شده بارانی من
چه هوایی شده، ویران شدن آنی من
ماندم این پیکره فرسوده که افتاده به راه
تا کجا می برد این حال پریشانی من
زندگی میکشد این جسم مرا بر دوشش
تا که تشییع کند بی سرو سامانی من
بعد عمری که دویدم پی دیدار بهار
مانده بر روی سرم برف زمستانی من
کیست آنکس که شود مونس تنهایی من
تا درآغوش بگیرد همه ویرانی من
میروم با چمدانی که پراز دلهره هاست
در دل شب که خیابان شده بارانی من
علی انصاری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 14 مهر 1399 08:16
درود و سلام موفق و مانا باشید
محمد رضا درویش زاده 14 مهر 1399 08:25
به به بسیار زیبا جناب انصاری گرانقدر لذت بردم درود بر شما
رضا زمانیان قوژدی 14 مهر 1399 08:40
زیبا سروده اید
احسنت
ولی اله بایبوردی 14 مهر 1399 08:43
سلام و درود
روان و سلیس
دست مریزاد
معین حجت 14 مهر 1399 09:02
درود بزرگوار، غزلی دلنشین و روان
منصور آفرید 14 مهر 1399 13:55
درود فراوان بر شما بسیار زیبا و دلنشین واقعا
جمشید اسماعیلی 14 مهر 1399 18:56
درودهات جناب انصاری
غزل بسیار شیرین و مدرن سرودید
دستمریزاد
عالی بود
علی معصومی 16 مهر 1399 13:14
درود و عرض ادب
ارجمند
◇◇◇◇
چکامه هایت لبریز از طراوت باران
¤¤¤¤
در امان پروردگار