چشماتو وا کن ببینم چه گوهری تو چشماته
چرا موهات این جوریه اون چیه رو گونه هاته
انگاری روی شونه هات بال فرشته ها داری
توی نگاهِ دلربات نقش و نوشته ها داری
بویی که از موهات میاد بوی گلای نادره
گرفتن و بوییدنت ، غایت شوقِ خاطره
وقتی تماشات می کنم آرزوهام آبی میشن
شبها برای قصه هام روشن و مهتابی میشن
اگه فرشته ای بگو آدم که این جور نمی شه
آدم که از نوع خودش بی خود و مسحور نمی شه
هرجا که تو حاضر باشی حال وهواش بلوریه
تا جایی که من میدونم فقط بهشت این جوریه
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نقد 1
کاویان هایل مقدم 11 فروردین 1400 11:43
جناب کرمی
واقعا لذت بردم. انگار سالهای سال است این ترانه را می شناسم. حس خیلی خوبی دارد. فقط جسارت میکنم کلمه آخر را به جای غایت پیشنهاد میکنم. به واسطه خودمانی بودن لحن ترانه.
دستمریزاد