ای ابرِ تیره ! باز چرا چهره درهمی
در گیرودارِ بازیِ یک نقش مبهمی
بیتوته روی شاخۀ اوهام کرده ای
در تارِ خود تنیده و لرزان و برهمی
روحِ کدام رودِ به پایان رسیده ای؟
پیکِ نشاطی یا که نشانی ز ماتمی؟
گیرم غمین عاقبتِ اشک های خود
گیرم کریمِ دشت و کویرِ پراز غمی
گیرم وفورِ خرمی ارزانیِ شماست
گیرم برای زخمِ طبیعت تو مرهمی
لیکن تو ای شکوهِ گران بارِ پنبه گون
ای که به کارِ سود و زیان هردو مُلزمی
یک دم نظر به سقفِ فقیرانه می کنی
وقتی که در تدارک بارش درآن دمی؟
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 15 فروردین 1400 09:57
درود بر شما
عنایت کرمی 15 فروردین 1400 20:18
سپاسگزارم بزرگوار
منصور آفرید 15 فروردین 1400 11:11
درود بر استاد گرامی عزیز
غزلی زیبا و دلنشین
عنایت کرمی 15 فروردین 1400 20:19
درود بر شما
بیسار سپاسگزارم
روزبه آریا 16 فروردین 1400 01:49
درود بر شما استاد
بسیار زیباست