بی قرارِ موجِ حیرانی منم
پوستی براستخوان گشته تنم
من نمی دانم کجا اِستاده ام
نزدِ یزدان ، یا برِ اهریمنم
جلوه و رنگی ندارد زندگی
تا برانم در مسیرش توسنم
آدمی تمثیل میل است و ولع
ترسم این آتش بگیرد دامنم
هرکسی گنجایشی دارد یقین
توده ای از گوشتم کی آهنم
گر مرا باور نباشد ، لاشه ای
بی ثمر ، پوشیده در پیراهنم
نازنینِ من ! مشو غمگین اگر
طبلکِ ناسازگاری می زنم
بی قرارم از حضیض آدمی
طالبِ بختی بلند و روشنم
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 21 اردیبهشت 1400 10:11
درود و سلام موفق و مانا باشید
محمد خوش بین 21 اردیبهشت 1400 10:26
سلام و درود
کاویان هایل مقدم 21 اردیبهشت 1400 11:55
درودها حضرت شاعر
محسن جوزچی 21 اردیبهشت 1400 21:31
درود بر بزرگوار جناب کرمی ،از اشعار شما درس میگیرم
کیوان هایلی 22 اردیبهشت 1400 00:01
درودها بر شما جناب کرمی بزرگوار
بسیار زیبا سرودید
قلمتان سبز
پژمان خلیلی 22 اردیبهشت 1400 21:19
عالی عالی عالی