در کاروانی ز هم پاشیده و
حیران ،
گم گشته در رهی بی نام و
بی نشان ،
افتاده به دامِ گردباد و
دستِ طمعکار رهزنان
در عمق یک شبِ خالی
ز دیدبان ،
خوردنِ پنبه دانه برای شتر
دگر یک خیال نیست
او نه فقط دانه دانه
که لُپ لُپ می خورد
همۀ بارِ بُنشَن و
نیشکر و خشخاش و پنبه را
بی اذن ساربان
همراهِ سارقان
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 22 شهریور 1400 11:26
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید