من خود خمار شعرم و شعرم خمار توست
من درحصار این دل و دل درحصار توست
گاهی مرا لجام قلم ، می رود ز دست
آری ؛ دلم که هیچ ، قلم بیقرار توست
می میرم از حسادت اویی که کام دل
میگیرد از تو هردم و در سایه سار توست
والا تبار قافیه پرداز : بی گمان
شعرم رهین منت ایل و تبار توست
در آسمان دل ، اگرم یک ستاره هست
بی شک همان ستاره ی دنباله دار توست
محمد_نیکروش
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 16 خرداد 1401 10:28
درود و سلام موفق و مانا باشید
محمد نیک روش 16 خرداد 1401 22:42
زنده باشی عزیزم