قرآن و جایگاه دعا و نذر ( حزب ۱۱ )

[دل نوشته ای بر آیات ۱۵تا ۵۱ سوره بقره ]

آیه ۱۵- قُلْ أَ أُنَبِّئُکُمْ بِخَیْرٍ مِنْ ذلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَهٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللّهِ وَ اللّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ

بگو به کافران آنچه گفتیم تو را
بهتر از داشته هایشان گفتیم تو را
بگو با خبر شوند چه خواهد شد
به گذر خوشند و گذرخواهد شد
انان که آراسته شوند بر تقوا
خوش عاقبت و خرسندند روز جرا
به نزد خدا باغ هایی ساری است
زیر درختانش نهرهایی جاریست
که مومنان تا ابد ساکنند در آن
همسرانی دارند پاک و درخشان
رضا و خشنودی خدایشان همراه
نظاره کنند کافران ، درون چاه
بیناست به حال بندگان یزدان
بخشنده ی دانا و بسی مهربان
دنیا گذر و گذر کنند همگان
چه فقیر چه دارا نمانند آن
همه لخت زاده ، لخت خواهند رفت
آن که داراتر است دل کندن سخت
کاشت و داشت نهادیم دنیا را
دنیا کاشت و داشت عقبا را
کاش و ای کاششان خواهید دید
وای و ای وایشان خواهید شنید

آیه ۱۶- الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا إِنَّنا آمَنّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ قِنا عَذابَ النّارِ

پرهیزگاران با خدایشان چنین گویند
جز خدا بیگانه اند ،کسی نمی جویند
براستی که ایمان آورده ایم خدایمان
ببخشای گناهان و پناه ده پناهمان
حفظ کن ما را از عذاب آن آتش
سوزانندهِ سختی است آن آتش
ربنا گویند و گوئیم جان ما
بنده بودید و صدا کردید مرا
عَبدنا گوید خدا بر ربنا
پس چه زیبا میکند این عشق ما
از رگ گردن به ما نزدیکتر است
از پدر مادر بسی او بهتر است
آن قدر احساس نزدیکی کند
دل به غش آید زبان تسبیح کند
ربنا گویان چه احوالی خوش اند
عبدنا گوید به دل ها می خوش اند
عشق و عشق بازی شود در بینشان
آن کسان دنیا نمودند دِینشان
دینِ ما در حق ما ادیان ماست
بندگی کردن به دنیا دین ماست
آن کسان که بندگی کردند روا
روز رستاخیر خدا گردد شفا
اما آنان که نمودند خود خدا
روز سوزان میشوند آنان جدا
پس بدانی و بفهمی روز چیست
ترس چنان غالب شود که روح نیست
حیف و افسوس و هزاران التماس
نه توانی گفت نه کس باشد تماس
روز عظمی روز برداشت است بشر
روز امروز روز کاشت شد ای بشر
گر بکاری نیک و برداشتت رضاست
گر بکاری بد ، یقین آن روز جزاست

آیه ۱۷- الصّابِرِینَ وَ الصّادِقِینَ وَ الْقانِتِینَ وَ الْمُنْفِقِینَ وَ الْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحارِ

صابران و راست گویان و فروتنان
انفاق کنندگان و استغفار کنندگان
سحرخیزان اند شوند پرهیزگاران
چه جایگاهی دارند نزد آن مهربان
رسیدگی به خلق و عبادت خالق
شکر خداست و تشکر از مخلوق
ذره ای نیکی کنی در این دنیا
کوهی اهدا می کند یقین عقبا
بزرگی که در بزرگی بی همتاست
تصور پاداشش به ما رویاست
او که مالک و فرمانروای مطلق است
آن قدر دهد مزد که گویی بس است
چشم ما نقص و نبیند گنجش
پس چه سان دنیا تو بودی جنگش
بنده باشیم که خداوند یکتاست
بی نیازی چه نیازی بر ماست

آیه ۱۸- شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ وَ الْمَلائِکَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

به عدل و قسط قیام دارد خداوند کریم
گواهی داده معبودی جز او نیست رحیم
فرشتگان و صاحبان دانش گواهی دهند
مقتدر حکیم یقین خداست و این باورند
نظام واحد هستی نشان یگانگی است
گواه حاکمیت و قدرت یگانگی است
تعدد هر کجاست محدودیت بینیم
محدودیت دور کنیم هستی بینیم
فطرت آدم و بنی آدم
بندگی است به خدای عالم
نفس اماره و خناس رجیم
دور کرده انسان به عبد رحیم
کل مخلوق و کائنات خدا
سجده کردند به آدم جد ما
امر یزدان شدیم خلیفه ی او
سجده کردن های ما پس کو؟
سر فرود آورندگان سرافرازند
سر به بالا برندگان چقدر خوارند
خلقِ بال مگسی درماندیم
دنیا یاغی و خود خدا خواندیم

آیه ۱۹- إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللّهِ الْإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ إِلاّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِآیاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ

پذیرش دین نزد خدا اسلام است
تسلیم بودن در برابر فرمان است
اختلافی نکردند اهل کتاب مگر
حاصل شد حقانیت اسلام دگر
حسادت و دشمنی میان آنان بود
کفر کردند آیات دستور ایمان بود
کفر ورزد کسی آیاتمان یقین داند
سیلی خورند بزودی ،حساب دارد
تسلیم شدن برابر خدا لازمه اش
پذیرش دین اسلام خاتمه اش
کلی انبیاء و کلی اوصیای فرستادیم
عهد احمد گرفتیم به شما فرستادیم
همه گفتند نزد مان، خدای جهان
تو خدایی و محمد رسول جهان
حال که احمد شده ختم رسل
دین احمد شده ما را قبول
همه ادیان و همه ی خوبان
به یک تار موی احمدم قربان
پس حبیب و رسول ما احمد
نپذیرم کسی ، جز دین احمد


آیه ۲۰- فَإِنْ حَاجُّوکَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلّهِ وَ مَنِ اتَّبَعَنِ وَ قُلْ لِلَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ وَ الْأُمِّیِّینَ أَ أَسْلَمْتُمْ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَیْکَ الْبَلاغُ وَ اللّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ

گفتگو وستیز و محاجّه با تو خاستند
مجادله نکن با آنان که چنین خواستند
من و پیروانم تسلیم خداییم، بدان
یگانه پرستیم و اسلام دینمان
به اهل کتاب و عوام مکه گو
تسلیم خدایید دین اسلام کو
تسلیم و ایمان آورند هدایت یافته اند
غمین نباش ز نافرمانان، آخرت باخته اند
رساندن دعوت الهی وظیفهِ توست
حال و اعمال بندگان با خدای توست

سخن کز دل بر آید لاجرم بردل نشیند
نیست قانون کلی گاهی بر دل بشیند
از دل گفت احمد سخن ،دل کفار ننشت
علی دید احمد و نگفته بر دلش نشست
الاسلام و أسلمت و أسلمتم و أسلموا
محور اصلی اسلام برحق شدن است

آیه ۲۱- إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَ یَقْتُلُونَ الَّذِینَ یَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِیمٍ

کفر ورزند آیات و ناحق رسولان کشند
آمران معروف و فرمانبران می کشند
عذابی دردناک بشارت ده آنان را
یقین گرفتار عذاب کنیم آنها را
به کار گذشتگان و نیاکان شوید راضی
شریک جرم و مجازاتتان کند قاضی

آیه ۲۲-أُولئِکَ الَّذِینَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرِینَ

تباه کردند آنان اعمالشان
به دنیا و عقبا بدا حالتشان
نه یاری که آنان کند یاوری
شفیعی نباشد در آن داوری
به یک انحراف مال صد سال رفت
به یک انتخاب راه ، صدساله رفت

آیه ۲۳- أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیباً مِنَ الْکِتابِ یُدْعَوْنَ إِلی کِتابِ اللّهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلّی فَرِیقٌ مِنْهُمْ وَ هُمْ مُعْرِضُونَ

قانون داوری و قضاوت، کتاب خداست
اجرای حکم محکومان خطاب خداست
تورات و انجیل بهره دادیمشان دیدی
دعوت شدند قضاوت حکمشان دیدی
امر به حل اختلاف داده بودیم ما
روی برگردانند وآگاه بودند علم ما
چو یهودیان اعراض نکنید مسلمانان
قضاوت شوید اغماض نکنید چون آنان

آیه ۲۴- ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النّارُ إِلاّ أَیّاماً مَعْدُوداتٍ وَ غَرَّهُمْ فِی دِینِهِمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ

نژاد برتر یهود است نزد خدا
نیاکان ما چهل روز شدند جدا
گوساله پرستیدند به جای خدا
ما چهل روز شویم عذاب خدا
زین دلیل بود برهان نافرمانی ما
خیال بافند آنان به دینشان از ما
برتربینی بر اساس دین و نژاد ممنوع
بر حق بینی معیار نزد ماست مسموع
کل مردمان دادگاه الهی یکسان اند
امر کرده ایم قرآن مکلف به اسلام اند


آیه ۲۵- فَکَیْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِیَوْمٍ لا رَیْبَ فِیهِ وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ ما کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ

کسانی گمان کنند ز قهر خدا دورند
چشمِ سر دارند و چشم دل کورند
چگونه شود حالشان دروغگویان
بی شک روز قیامت شوند آنان
آنچه تحصیل کرده اند معیار
اجر و کیفرشان دهیم آشکار
به آنان نیز ستم نخواهد شد
آنچه کاشته اند آن خواهد شد

آیه ۲۶- قُلِ اللّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ

بگو ای رسول امجد ما
کیست خدای محمد ما
صاحب فرمان سلطنت است
حاکم مطلق حکومت است
هر کسی خواهد دهد حکومتش
هر کسی خواهد گیرد حکومتش
هر که را خواهد کند عزت
هر که را خواهد کند ذلت
بی دلیل است هر چیز را دلیل
بی بدلیل است به هر چیز بدلیل
خیر مطلق و خیرها از اوست
شر نیست وجود و خیر اوست
توانای مطلق یقینا ذات او ست
همه در نقص اند و کامل اوست
متواضع و فروتن شوی عزیز
متکبر و خودبین شوی مریض
به عزیز عزت دهد کند دلیل
به ذلیل ذلت دهد کند علیل
مالک اوست و ما امانتدار
مالکانِ مدعی شوید بیدار
رضای مالک اصلی عمل کنید
به امانت چند روزی سر کنید
عزت و ذلت به دست خداست
جز اوتوقع کنی عزت خطاست
دادنها و گرفتنهای خدا خیر است
خیر ذات او و حکمتش خیر است

ایه ۲۷ -تُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ


شب را روز و روز را شب تو میکنی
زنده را مرده و مرده را زنده میکنی
به هر که خواهی روزی بیشمار دهی
به هر که خواهی روز بیشمار دهی
از کافران مرده دل فرزندان مومن زنده دل
از مومنان زنده دل فرزندان کافر مرده دل
ز راهی روزی دهی هیچ کس آگاهش نیست
چاه کنی را خمره و کوه کنی معدن چیست
در فقر و غنی حکمت نهاده ای جمع باشند
خدمت کنند به هم دیگر و در جمع باشند
سخاوت و ایثار و صبر و غناعت اجتماع است
رزق و روزی به حکمت داده ای و اجتماع است
شکوفا نمیشود انسان به یکسانی
تویی خدای محمد حق دادی برهانی

آیه ۲۸- لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللّهِ فِی شَیْءٍ إِلاّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاهً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَ إِلَی اللّهِ الْمَصِیرُ

اهل ایمان با اهل ایمان کنند دوستی
مومنان با کافران را نشاید دوستی
سرپرستتان گزینید مومنان مومن فقط
کافران قلبا ستیزند کشتی سوراخ شط
گر گزینید کافران را سرپرست ای مومنان
نزد ما ارزش ندارید کفر مایند کافران
گر ز کفار ترس دارید تقیه امر شماست
ظاهرا باکافرانید جای ما قلب شماست
آنچه لازم بود گفتیم و کنیم هوشیارتان
سوی ما بازگشت دارید آخرت اعمالتان

کربلا را بنگیرید حسین تقیه شد حرام
یادگار کربلا را شد تقیه خوش به کام
تا که باقر زاده گردد قد کشد علم خدا
تا که صادق کهکشان باشد علوم کبریا
تا کند کاظم دوباره تقیه با اشقیا
تا بدین ترتیب رسد پرچم بدست اولیا
صاحب الامر زمان آید کند پرچم فروغ
کافران و مومنان و فاسقان ،را بی فروغ
آشکار گرداند او کل جهان عدل خدا
وعده حق است یقیناعاشقان مصطفی

آیه ۲۹- قُلْ إِنْ تُخْفُوا ما فِی صُدُورِکُمْ أَوْ تُبْدُوهُ یَعْلَمْهُ اللّهُ وَ یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ
وَ اللّهُ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ

به اسم تقیه رسم کافری نکنید
کفر آیید و به ظاهر تقیه کنید
آنچه در سینه دارید پنهان سازید
به انفاق و تظاهر ایمان سازید
آشکار کنید نکنید خدا آگاه است
کل آسمان ها و زمین آگاه است
تواناست و هر چیزی قادر مطلق
همه مخلوق و اوست خالق مطلق

آیه ۳۰- یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَها وَ بَیْنَهُ أَمَداً بَعِیداً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَ اللّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ

قیامت هر کس مسئول اعمال خود است
کاشت ، داشت کند و داشته را نظر است
نیک کرده را نیک و بد کرده را کاش است
دوری آرزو کند اعمال ز خود بیهوده است
بر حذر میدارد خدا بندگانش از امر خلاف
مهربان است خدا نکنید ریسمانش کلاف
بیم و امید کنار هم اند موظفید به سپاس
امید به خود غرور و بیم تنهایی ناسپاس

آیه ۳۱- قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ

بگو ای پیامبر امجد ما
رسول مکرم محمد ما
گر دوستِ خدایید اطاعتش کنید
دوست بدارد شما و دوستی کنید
ببخشد گناهانتان دوست شماست
بخشنده ی مهربان خدای شماست
دوست دوست باشید ابد دوست است
بخشش ز خطا کند اگر دوست است
شیشه بشکند دگر نشاید روز
شیشه شیء و شما اشرف بهروز
دل شکستید دگر بخش نیست
حرف شیطان بخشش ما پس چیست
دل شکست دیدید و خوبی هایش پرَ
عهد شکستید مرا توبه کنید سرور
کین و دشمنی دور، خیرِ به خیراتیم
توبه کنید شما، خیر کنیم که خیراتیم

آیه ۳۲- قُلْ أَطِیعُوا اللّهَ وَ الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللّهَ لا یُحِبُّ الْکافِرِینَ

خدا و رسولش اطاعت کنید
به سجده در آیید عبادت کنید
به سرپیچی افتید یقین کافرید
خدا دوست ندارد که بی باورید
محمد عزیز و حبیب من است
یقینا جهان را طبیب من است
بیان محمد بیان من است
لسان محمد لسان من است
علی عشق احمد پس عشق است
ولی محمد ولی من است
به احمد مطیعان مطیع من اند
مطیعان حیدر مطیع من اند
کنار خداوند رسول برتر است
رسول خدا را علی سرور است
به سرور رسیدید به برتر رسید
به برتر رسیدید شما بنده اید
علی را نشاید مقام کسی
علی را شناسی خدا میرسی

آیه ۳۳- إِنَّ اللّهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِینَ

آدم و نوح و خاندان ابراهیم
و آل عمران که رسند ابراهیم
بر جهانیان برگزید خدای رسول
اکرم محمد ست رسولان رسول
آدم شد اولین پیامبر خدا
هدایت نباشد از انسان جدا
رسالت بعضی انبیاء جهانی شد
رسالت احمد زمین و آسمانی شد

آیه ۳۴- ذُرِّیَّهً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
 
از نسل پاکانند دود مان انبیاء
ناظر مطلقِ گفتار و کردار اولیا

آیه ۳۵- اذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

همسر عمران چنین گفت به خدا
نذر کرد فرزندش رحم شود جدا
خدمتگزاری کند بیت المقدس خدا
قبول کن شنوای دانایی تو ای خدا
خدمت مسجدقدری ارزشمند است
که نذری اولیای خداوند است
گر عزیزترین چیز هدیه میدهید
به فکر قبولی آن تن دهید
آل عمران نذر خانه ی خداوند کرد
حسین خانه رها و نذر خداوند کرد
آل علی خانه ندید صاحبخانه دید
هرکه شناخت علی عاقبتش شهید

آیه ۳۶- فَلَمّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّی وَضَعْتُها أُنْثی وَ اللّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَ لَیْسَ الذَّکَرُ کَالْأُنْثی وَ إِنِّی سَمَّیْتُها مَرْیَمَ وَ إِنِّی أُعِیذُها بِکَ وَ ذُرِّیَّتَها مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیمِ


زایمان کرد و فرزند دختر شد
دل گرفت و کمی مکدر شد
نگرفت دلش که چرا دختر شد
خادم پسر شود خادمه دختر شد
آنچه دهد خدا حکمت است یقین
آل عمران داده و خادم دین
نیست دختر چو پسر مادر گفت
تسلی داد و دل مادر شست
نامش مریم نهادم باذن شما
خادمه باشد به خانه ی خدا
من و مریم و فرزندان او
پناه گیر ای بزرگ پناهی هو
حفظ مان کن شر رانده ی پست
شر شیطان که نشیم هواپرست
قرار میدهم در پناهت آل ام را
آنچه دار و ندار داده ای آنم را

آیه ۳۷- فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ أَنّی لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ

به ما سپرد مریم را مادرش
امانت دادم ، امانت سپرد سرورش
امانت پذیریم امانت دهید
به انفاق در آیید و سبقت نهید
پذیرش نمودیم به احسن نکو
به رویش رساندیم چو گل ها نکو
سپردیم امانت نبی خدا
ذکریا کردیم ولی اش بقا
به دیدار مریم به محراب که رفت
خوراکی بدید و به دل شد شِگفت
ز مریم بپرسید خوراک از کجاست
و مریم جواب داد ز نزد خداست
همانا خدا هر که خواهد دهد
به رزق و سلامت نهایت دهد
مادری چو شد به مانند مریم
به مسجد شود مونس همدم
عزیزی شود رهبر و یاورش
به پاکی خورد تغذیه جوهرش
یقینا چو عیسی خدایش دهد
به سجده در آید ندایش دهد
چو مریم تو خواهی شوی مادری
به اطراف تفکر نباش سر سری
نما روح خود را چو مریم تو پاک
خدا را عبادت بخواب روی خاک
به جسم در نهایت رس و شو نبات
بگیر دست تعلیم ز دست خدات
طهارت بنوش و طهارت خوراک
حرامی تو دیدی بکن زیر خاک
چنین گر شوی تو به عیسی رسی
به حب محمد به زهرا رسی
به زهرا رسیدی دگر کس ندیدی
به افسانه ماند که قبلا شنیدی
که مریم به زهرا کنیز ی کند
به پایش بیافتد که روزی کند
که کوثر نهاده خدا فاطمه
و همسر نهاده علی فاطمه
حسین را نموده به زهرا پسر
که عالم در عشقش شده در به در
و عیسای مریم به مهدی رسد
که فرزند زهرا به دادش رسد

آیه ۳۸- هُنالِکَ دَعا زَکَرِیّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّهً طَیِّبَهً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ

زکریا کرامات مریم که دید
پروردگارش خواند و ستود
نسلی پاک و پسندیده عطات کن مرا
تویی یقینا شننونده هر دعا
غبطه خوردن کمال است بر مردمان
حسد ورزی نقص است یقینا بدان
ارزش اولاد و ذریه پاکی است یقین
به مال ومنال و نیاکان و دین

آیه ۳۹- فَنادَتْهُ الْمَلائِکَهُ وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیی مُصَدِّقاً بِکَلِمَهٍ مِنَ اللّهِ وَ سَیِّداً وَ حَصُوراً وَ نَبِیًّا مِنَ الصّالِحِینَ


محراب بود زکریای نبی
به نماز ایستاده بود نبی
ندا دادند فرشتگان او را
یحیی بشارت توست او را
تصدیق کند یحیی عیسی را
سید و سرور و خویشتن دار
پیامبری نزد صالحان برتر
شش ماه از عیسی بزرگتر بود
ایمانش به او عمیق تر بود
زنده ماندن معنی نامشان شد
زنده ماندند و زمان اتمام شد
نماز ادیان پیشین بوده به پا
ذکریا محراب نماز کرد دعا
محراب و جایگاه عبادت ها
قداست خاص دارد ابلاغ ها
نزول مائده از آسمان محراب
محل استجابت دعا محراب

آیه ۴۰- قالَ رَبِّ أَنّی یَکُونُ لِی غُلامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِیَ الْکِبَرُ وَ امْرَأَتِی عاقِرٌ قالَ کَذلِکَ اللّهُ یَفْعَلُ ما یَشاءُ


چگونه برای من پسری دنیاست
به پیری رسیده ام همسرم نازاست
گفت در محراب به خدای جهان
پیر شدم و نیستم من جوان
گفت به نبی خدای بی همتا
قادر مطلقیم به کارها ما
به ضعف خود اقرار کرد ذکریا
یقین داشت به خدا وند کبریا

آیه ۴۱- قالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَهً قالَ آیَتُکَ أَلاّ تُکَلِّمَ النّاسَ ثَلاثَهَ أَیّامٍ إِلاّ رَمْزاً وَ اذْکُرْ رَبَّکَ کَثِیراً وَ سَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکارِ

گفت زکریا نشانه ای مرا
یقین و شهود خواهم تو را
نشان تو آن که زبان بندیم
به هنگام ذکرمان نمیبندیم
سخن مگو با مردم جز ایما
زبان به ذکر آید تو را بیان ما
بسیار یاد مرا از این نعمت
که عنایت کرده ایم تورا عزت
شب و صبح به تسبیح خدایت باش
سپاس بیکران کن ، تو راحت باش
زبان تکلم مردمان بندیم
به ذکر باز کنیم ،خداوندیم
نشانه قدرت لایزال من است
تو پیر زنت نازا توان من است

آیه ۴۲- وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَهُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلی نِساءِ الْعالَمِینَ

فرشتگان گفتند که ای مریم
انتخاب برتر شده تو ای مریم
برگیزیده به جهانیان تو را خدا
پاک ساخته و پلید یها جدا
برتر شدی به زنان جهانیان
بر برترین تو به انتظار بمان
کوثر خواند ه ایم و تو فاطمه دان
مریم و آسیه و خدیجه و زهرا
سرورید به زنان جهانیان هر جا
فاطمه کوثر و حسابش دگراست
بر جهان و جهانیان عزیزتر است
نه زمان نه مکان در فاطمه نیست
اندک اند که بفهمند فاطمه کیست
دختر و مادر است فاطمه خاتم را
ارحج است و آخر است بنی آدم را
معصوم بوده مریم قرآن گفت
طَهَرَک ستوده او را قران گفت

آیه ۴۳- یا مَرْیَمُ اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ الرّاکِعِینَ

به شکرانه این همه نعمت ای مریم
به عبادت بایست درگاه خدا مریم
خضوع و سجده گذار خدایت را
با رکوع کنندگان رکوع نما ما را
گزینش و تطهیر و سر آمد زنان
خضوع و سجده و رکوع مننان
اذن خدا شده به سرور زنان
راز و نیاز کن مدام خدایت خوان

آیه ۴۴- ذلِکَ مِنْ أَنْباءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ وَ ما کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَیُّهُمْ یَکْفُلُ مَرْیَمَ وَ ما کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یَخْتَصِمُونَ

یک گذشت از مادر و این همه کرامت ها
در کفالت مریم ، بزرگان به نوبت ها
برگزیده شد مریم وحی فرستاد خدا
آشکار کند راز از غیب سخن گوید
نزد آنان تو نبودی یا مریم
به قرعه شدند کفالت مریم
کشمکش ها کردند در کفالت تو
سرپرست تو باشند و رفاقت تو

آیه ۴۵- إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَهُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَهٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ

آنگاه که ملائک به مریم ندا دادند
خبر از کلمه و نشانه ی خدا دادند
گفتند بشارت داده خدا برایت فرزند
نامش عسیی است و برایت دل بند
آبرومند در دنیا و آخرت است
از مقربان و خوش عاقبت است
یاد کردیم عیسی معنیش مخلوق
بنده دانند عیسی نه فرزند خالق

آیه ۴۶- وَ یُکَلِّمُ النّاسَ فِی الْمَهْدِ وَ کَهْلاً وَ مِنَ الصّالِحِینَ

در گهواره به اعجاز سخن خواهد گفت
در میانسالی به وحی سخن خواهد گفت
مردمان را به مخاطب خواند
آنچه آموخته خدا آن خواند
شایسته و از شایستگان خواهد بود
زده است تا موعود نهان خواهد بود
جواد و هادی و مهدی کودکی امام شدند
هر کس ندهد مقام امامت به مقام شدند

آیه ۴۷- قالَتْ رَبِّ أَنّی یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَ لَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ قالَ کَذلِکِ اللّهُ یَخْلُقُ ما یَشاءُ إِذا قَضی أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ

الهی چگونه فرزندی باشد مرا
تماس نداشته انسانی هیچ مرا
فرمود به مریم خدای بزرگ
چنین است کار خدای بزرگ
اراده ی کار کند گوید باش
به لحظه ی آنی باشد باش
سب ساز سب سوز قطعا خداست
اثر بخش و اثر گیر ،شفا هم خداست

آیه ۴۸- وَ یُعَلِّمُهُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ التَّوْراهَ وَ الْإِنْجِیلَ

 کتاب و حکمت آموزد او، خدا
تورات و انجیل عطایش کند خدا
به خط و نوشتن تعلیمش دهیم
مصالح مفاسد را آگاهی دهیم

آیه ۴۹- وَ رَسُولاً إِلی بَنِی إِسْرائِیلَ أَنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِآیَهٍ مِنْ رَبِّکُمْ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُمْ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَهِ الطَّیْرِ فَأَنْفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْراً بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْیِ الْمَوْتی بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَهً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ

مقام نبوت دادیم عسیی را
سوی بنی اسرائیل فرستادیم او را
گفت ز سوی پروردگارتان آمده آم
برای شما نشانه ای آورده ام
چیزی از گِل شکل پرنده میسازم
باذن خدا میدمم پرنده میسازم
کور مادرزاد اذن خدایم شفا دهم
بهبود بیماران و اذنش، دوا دهم
مردگان زنده میکنم باذن خدا
خوراک و ذخایرتان آگاه کنم شما
آنچه در خانه هایتان نهان کردید
آشکار کنم به آنچه شما کردید
یقینا ایمان داشته باشید به خدا
درس عبرتی ست نشانه های خدا
رسالت عیسی خاص بنی اسرائیل
نبوت او تام ز ابراهیم و اسماعیل

آیه ۵۰- وَ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراهِ وَ لِأُحِلَّ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی حُرِّمَ عَلَیْکُمْ وَ جِئْتُکُمْ بِآیَهٍ مِنْ رَبِّکُمْ فَاتَّقُوا اللّهَ وَ أَطِیعُونِ

تصدیق کننده توراتم عیسی
توراتی که تعلیم داد بر موسی
حرام بود چیزهایی کنم حلال شما
نشانه ای آورده ام نزد خدای شما
پروا کنید از خدا و اطاعتم کنید
سپاس گزار خدا و عبادتش کنید
اطاعت پیامبران لازمه تقواست
تمرد اطاعتشان آخرش عقباست

آیه ۵۱- إِنَّ اللّهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِیمٌ

پروردگار من و شما خداوند است
بپرستید راهم ، راه خدواند است
من بنده ی خدایم افترا نکنید
بی نیاز مطلق است خدا ، جفا نکید
بیمار میشوم میخوابم چو شما
فرزند خدا خطاب نکنید ، شما
مخلوقم و تحت تربیت خالق
از کودکی شده ام برایتان بالغ
عبادت و بندگیش سعادت من
بی نیازی چه نیازِ فرزندی من

ایمیل مقصد