حسن و صواب چو پیش بدان در پناه شد
معنا شطح بگشت و هدایت تباه شد
صوفی چو مصحفی به کف آورد و خط بخواند
ید را ضیا چون ظلمت فرعون سیاه شد
درویش چون بگوید از اوصاف اولیا
اثمش حلال و نیک مرامش گناه شد
گر جای پیرهن بفرستند خرقه ای
یعقوب کور گشته و وانگه به چاه شد
موسی اگر عصای خودش کرد منتشا
قوم یهود طعمه به آب میاه شد
صوفی اگر به چشمه زمزم نظر کند
رحمت ز آب رفته به ردش رفاه شد
دانی چرا که کاوش حیوان به شب در است؟
زیرا به صبح صوفیه در آبگاه شد
مبنا حذر ز صوفیه و دلق او بدار
جراره کژدمی که خفی زیر کاه شد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 23 خرداد 1401 22:00
درود و سلام موفق و مانا باشید
محمد مولوی 27 خرداد 1401 02:18
درود برشما
خوش آمدید به سایت شعر ایران